Doris de Bruijn en Sean Vos van SlimRenoveren namen het initiatief voor deze workshop die werd bezocht door 35 mensen. Tweederde van de aanwezigen was medewerker van een corporatie. Met conculega's Stefan Katier van Katu en Marcel van Bodegraven van Aardvast ("We zien elkaar niet als concurrent maar als collega's") organiseerden zij deze workshop waarin een stappenplan voor Het Nieuwe Opdrachtgeven werd aangereikt. Het beleid omtrent een aanbesteding is regelmatig nog gericht op de laagste prijs. Dit moet in Het Nieuwe Opdrachtgeven verschuiven naar de economisch meest voordelige inschrijving (EMVI). Het wordt zoeken naar de beste kwaliteit in product en proces, binnen het beschikbare budget. 

Een uitvraag wordt nu ook wel eens als EMVI (economisch meest voordelige inschrijving) verzonden, zonder dat de kwaliteit zwaar genoeg meegewogen wordt. In de praktijk zorgt dit ervoor dat de laagste prijs wederom de doorslag geeft, dit is iets waar een opdrachtnemer heel chagrijnig van wordt. Zo bleek uit de discussie over vragen die het humeur van de aanbieders negatief beïnvloeden. Ze worden ook knorrig van opdrachtgevers die iets onrealistisch willen, opdrachtgevers die te hoge eisen stellen en opdrachtgevers die niet weten wat ze willen.   

Het spanningsveld werd kortweg omschreven als de opdrachtgever die de hoogste kwaliteit wil voor het minste geld, tegenover de opdrachtnemer die voor het meeste geld net aan de kwaliteitseisen wil voldoen. Om elkaar beter te begrijpen en van elkaar te leren, werd er onder leiding van Doris de Bruijn met een praktijkcase geoefend. De rollen werden voor even omgedraaid. De opdrachtnemers mochten hun ideale uitvraag formuleren en er werd gediscussieerd over voor- en nadelen van bepaalde onderdelen in de uitvraag.

Afbeelding: Doris de Bruijn spreekt de zaal toe.

De opdrachtnemer lijkt het fijn te vinden om een heldere, afgekaderde, open vraag te ontvangen. Liefst op basis van total cost of ownership, zodat ze hun creativiteit en vakkennis kwijt kunnen. Juist door middel van die creativiteit en vakkennis, kan de aannemer zich onderscheiden van andere inschrijvers. De vraag is alleen of het geven van dit extraatje gewaardeerd wordt als de prijs uiteindelijk toch de doorslaggevende factor blijkt. De opdrachtnemer wil daarnaast graag direct benaderd worden en in bouwteamverband verder werken, waar de corporaties toch een of andere vorm van selectie prefereren. Er is ook een belangrijke rol weggelegd voor de gunfactor. Alleen bedrijven waarvan corporaties zeker weten dat ze de klus aankunnen, worden op de longlist geplaatst. Het hebben van een klik is daarvoor een voorwaarde.

Er zitten zeker nog wat uitdagingen aan Het Nieuwe Opdrachtgeven, zo bleek uit de presentatie van Marcel van Bodegraven. Mensen zijn gewend aan vastgesteld beleid en de daarop gerichte werkwijze. Verdiep je eerst in de materie en schakel desnoods de eerste keer een adviseur met ervaring in. Verder is het zinvol om ervaringen intern en extern te evalueren. In elk geval helpt het om je open te stellen als opdrachtgever en opdrachtnemer om elkaar beter te begrijpen en samen naar praktisch goed werkbare oplossingen te zoeken.

Kortom: probeer eens in elkaars schoenen te staan. Als ze passen, kan je samen gaan wandelen.

Die wandeling verloopt voorspoedig als je afspraken helder vastlegt in een contract. Geïntegreerde contracten zijn volgens Stefan Katier erg geschikt voor Het Nieuwe Opdrachtgeven. Maar, wat kan en mag er eigenlijk allemaal in zo'n contract staan? Wie is verantwoordelijk voor wat en hoe toets je of de aangeboden kwaliteit voldoet? Katier testte de contractkennis door middel van een quiz. De  resultaten uit de quiz bevestigden dat geïntegreerde contracten in opkomst zijn in de B&U sector. Het werd echter ook duidelijk dat contractkennis nog niet bij alle partijen optimaal is. Op dat vlak liggen dan ook kansen. Een goed opgesteld geïntegreerd contract in combinatie met het gedrag dat past bij deze nieuwe werkwijze, kan er volgens Katier toe leiden dat met minder middelen meer te bereiken is.  

Bart Eissens, PPGHet eerste deel kwam onvoldoende uit de verf. Je merkte dit ook aan de zaal.Hans Nieuwenhuis, KreunenKunststoffenIk vond het een leerzame middag. Er waren in verhouding wel weinig toeleveranciers, dat vond ik jammer.Djon Vendel, WoonwelIk vond het leuk om met mensen van andere corporaties te sparren. Annemieke Koolen van Boekel, de LoodsGoed bezocht. Het eerste gedeelte was wat taai, de case prima en actief en de slot presentatie mooi op maat. Wat ik miste was wat tijd tussen de activiteiten om wat door te praten met mensen.

Is jouw organisatie partner van Renda en heb je ook een idee voor een workshop? 

Bel met Evamarije Smit, 0616192662; er zijn nog enkele data beschikbaar dit jaar.