"Een dakloze, dat is allang niet meer de onverzorgde man met een blik bier in zijn hand en een spuit in zijn arm. Daklozenopvang was vooral gericht op het tegengaan van overlast door mensen met een verslaving. Maar de wereld is veranderd. Geen werk en geen woning hebben, heeft nu veel meer te maken met de twee snelheden in onze samenleving. Schulden, psychische problemen, geen perspectief meer zien. De dakloze van nu is niet meer de Swiebertje van toen. En dat vraagt om een totaal andere inzet en benadering."

Aan het woord is Thijs Eradus, directeur van Springplank. Een organisatie die zich richt op het naar werk begeleiden van mensen zonder woning of die deze dreigen te verliezen door een combinatie van problemen. Springplank heeft vestigingen in Eindhoven en Den Bosch, start binnenkort in Tilburg en Amsterdam en adviseert de gemeente Utrecht. Zijn organisatie heeft een duidelijke missie: daklozen toeleiden naar werk én wonen. Allebei tegelijk, en het liefst zo snel mogelijk, doorgaans binnen maximaal anderhalf jaar. De output? "Een slagingspercentage van ongeveer zeventig procent. Zij vinden een betaalde baan. Wij werken op resultaatfinanciering en ontvangen alleen voor deze mensen subsidie van de gemeente. Het betekent overigens niet dat we de overige dertig procent laten vallen. Vrijwilligerswerk of een vorm van dagbesteding is soms de maximale uitkomst. Daar ontvangen we geen geld voor, maar we beschouwen dat zeker niet als 'mislukt'."

Eradus heeft twee belangrijke stakeholders: corporaties en het bedrijfsleven. "Met corporaties maken we afspraken over wonen. Mensen die zich aanmelden voor een traject bij Springplank, gaan eerst gezamenlijk wonen in een huis dat door de corporatie aan ons is toegewezen. Zonder 24 uurs begeleiding, met elkaar. Of dat goed gaat? Ja. We zetten mensen namelijk ook meteen aan het werk. Dat betekent dat ze overdag sowieso van huis zijn, een redelijk regelmatig leven leiden. En daar zijn we heel strikt in. Verschijn je twee dagen niet op je werk? Dan mag je voor een paar nachten terug naar de nachtopvang. We doen er bij Springplank alles aan om mensen te helpen, maar alleen als die mensen zelf ook de bereid hebben om aan de slag te gaan. Dat wringt weleens. Eén van de eerste vragen die mensen vaak stellen als ze hun kamer in het huis zien, is: waar is mijn bed? Bizar eigenlijk, want als jij of ik een huis huren verwachten we ook niet dat er een bed staat. Maar sommigen zijn zó gewend dat alles voor ze geregeld wordt. Dat is ook wel een hulpverlenersvalkuil. We willen graag helpen en vinden alles zielig. Daardoor accepteren we veel, ook dingen die we van anderen niet zouden accepteren. Daar moeten ik en mijn collega's steeds alert op zijn. Dus dat bed is een van de eerste dingen die ze zelf moeten regelen. En dat kan makkelijk: kijk online, zoekterm gratis af te halen. Wij helpen dan wel met transport door ons busje in te zetten."