Als directeur worstel je hier misschien wel mee: hoe haal ik het beste uit mijn medewerkers, zit iedereen op de juiste plek, is de structuur van mijn bedrijf afgestemd op de huidige bezetting, moet er een mannetje/vrouwtje bij of juist niet? Belangrijke vragen naast natuurlijk de zorg voor goede arbeidsomstandigheden, goede arbeidsvoorwaarden en salariëring. Het voelt aan als een kluwen die snel in de war raakt bij de minste of geringste verandering in marktomstandigheden, wetgeving, etc.
Vraag je je wel eens af waar je medewerkers wakker van liggen; de zorg om een kind, een ouder, een partner, of misschien een ruzie in de familie? Privégerichte zorgen, maar mogelijk halen ook werkgerichte problemen werknemers uit de slaap; angst om een fout die je gemaakt hebt te melden, angst om een idee uit te spreken (dat misschien wel helemaal verkeerd valt), angst voor een budgetoverschrijding, enzovoort.
Misschien is angst een grote ‘speler’ binnen jouw organisatie, zonder dat je het weet. Misschien denk je, angst komt bij ons niet voor. Mijn deur staat altijd open, iedereen kan zo binnenlopen. Mooi aanbod maar garandeert dat een veilige werkomgeving? Kijk eens naar recente gevallen van grensoverschrijdend gedrag. Directies, politici en anderen zijn daarmee overvallen wat leidt tot een hoop bombarie en voer voor journalisten.
Maar er speelt nog iets anders: Angst ondermijnt creativiteit en flexibiliteit en leidt tot stilstand in de ontwikkeling van de medewerkers en het bedrijf. Ik ben van mening dat er maar één persoon is die dit kan verbreken: de directeur. Die bepaalt in hoge mate de cultuur en de sfeer binnen een bedrijf. Bied je voldoende ruimte voor ideeën, stimuleer en motiveer je jouw medewerkers? Ik sluit niet uit dat er een groot verschil bestaat tussen beleving vanuit de directie en de beleving vanuit de medewerkers. Niet dat ik deze groepen nu direct scherp tegenover elkaar wil zetten maar hoe je het ook wendt of keert, er is altijd sprake van een gezagsverhouding.
Het is terecht dat je je afvraagt: hoe veilig is mijn bedrijf eigenlijk? En dan heb ik het niet over de veiligheid bij het bestijgen van een ladder of het betreden van een bouwplaats. Nee, de veiligheid binnen het bedrijf waar je werkt. Het bedrijf waar mensen zich voor inzetten, waarin mensen zich ontwikkelen, waarin carrières vorm krijgen. Dat dat niet altijd soepeltjes loopt weet iedereen. Hier horen pieken en dalen bij. Dat is niet erg, daar word je alleen maar sterker van.
Een geijkt orgaan om dit thema ter discussie te stellen is de Ondernemingsraad of de Medezeggenschapsraad. Een heel mooi agendapunt. Maar ook een medewerkerstevredenheidsonderzoek geeft vaak inzicht. Als het goed is komen daar geen verrassende zaken uit. Het lijkt misschien overbodig om zo’n onderzoek te houden maar dat is het natuurlijk niet. Ook als je beeld bevestigd wordt dan is dat een resultaat. Blijkbaar staat u dicht bij u medewerkers en voelt u aan wat er leeft. En verbeterpuntjes die leiden tot het plaatsen van accenten levert het altijd op; transparanter, beter luisteren, meer ruimte geven, sturing van onderaf, zichtbaarder, ga zo maar door.
Goed werkgeverschap, daar gaat deze column over. Laat dit in deze tijd van hoogconjunctuur een drijfveer zijn. Wees zuinig op je mensen. Stel zaken tijdig ter discussie, wees transparant en eerlijk. Dat voorkomt moeilijke gesprekken en pijnlijke beslissingen en is goed voor het werkgeluk!
Mijn stelling: veiligheid op de werkvloer leidt tot betere oplossingen met betere bedrijfsresultaten. En daar slaap je goed van!!
Wim Meijer
Reacties