De afgelopen maanden kwam ik diverse uitvragen tegen waarin van de aanbieders een uitgebreid plan van aanpak werd gevraagd én een inschrijfprijs op basis van een gedetailleerd bestek. Het prijsaspect biedt gevoelsmatig een houvast bij vernieuwende manieren van vragen. Maar het kent een groot risico: het fenomeen prijskramp ligt op de loer.

Vragen om de laagste inschrijfprijs plus een plan van aanpak resulteert in een nogal onnatuurlijke spagaat voor de aanbieders. Enerzijds wordt van hen een scherpe inschrijfprijs verlangd, anderzijds dienen zij mee te denken over de aanpak en daarmee de meest optimale oplossingen aan te dragen. Maar wat doe je nu als de meest optimale oplossing wat duurder blijkt dan de goedkoopste variant? Het leidt tot inschrijvingen die lijken op autoadvertenties: je ziet altijd het meest aangeklede model op de foto, voorzien van het prijskaartje van de meest kale uitvoering. Wat je als opdrachtgever nu daadwerkelijk krijgt voor de genoemde prijs blijft daarbij een raadsel.

Bovendien ben je bij een dergelijke wijze van uitvragen als opdrachtgever niet de enige partij die houvast denkt te vinden bij het aspect van de prijs. De aanbieders bij wie de vraag wordt neergelegd, zijn jarenlang gewend geweest om zich uitsluitend op prijs te onderscheiden en schieten al snel in de prijskramp. Wanneer de laagste prijs meetelt in de aanbieding is dat een feest van herkenning voor deze aanbieders en zullen zij hun uiterste best doen om ‘scherp te gaan’. Wanneer het prijsaspect voldoende meetelt, is het daarbij niet ondenkbaar dat een aanbieder ‘onder de kostprijs’ duikt en daarmee het project binnenhaalt. Selecteert u daarmee de aanbieder met de beste aanbieding? Hoogstwaarschijnlijk niet. U komt wel uit de strijd met de aanbieder die het project het hardste nodig heeft en er alles aan zal doen om op het project nog enige marge te behalen.

Initiatiefnemer en mede-eigenaar SlimRenoveren