Iedere gemeente is na de vaststelling van Regionale Energie Strategieën hard aan de slag gegaan om een warmtevisie op te stellen. Bij de meesten is dit ook gelukt. Soms met veel bloed, zweet en tranen. Daarmee is voor gemeenten een grote hobbel genomen, de koers is gezet. Op hoofdlijnen dan, want de meeste warmtevisies kijken naar het buurt- of zelfs wijkniveau. Maar om de gevraagde deadline te halen is daarbij wel veel over één kam geschoren. Voor nu is het klaar, toch?

Diegene die had gehoopt dat de uitvoering van het Klimaatakkoord een enkeltje naar Glasgow was moet ik teleurstellen. Helaas, nu gaat het pas echt beginnen. Tot nu toe kwam je namelijk nog weg met kengetallen, gemiddelde gebouwprestaties en een indicatie van het woningtype, eventueel gecombineerd met het bouwjaar. Je kon dan aan de slag om dat door te rekenen in vele varianten, rekening houdend met diverse scenario’s in prijsstijging en verwachte ontwikkelingen door bijvoorbeeld innovatie of marktwerking. Verdubbeling van de gasprijs (nog niet eens zo’n gekke aanname blijkt nu), grote groei van de potentie voor biogas, of toch maar de toepassing van waterstofgas als alternatief. Allemaal knoppen die in de scenario’s op stadsniveau aan bod kunnen komen. Nu of in de nabije toekomst hebben de verduurzamingsplannen grote impact op de woningeigenaren en haar bewoners. Bij de wijkuitvoeringsplannen (WUP) moet dit concreet gaan worden. De opgave start bij de wijk en haar huidige bewoners. Dit betekent dat het plan uit moet gaan van welke woningen en andere gebouwen in de wijk staan en vooral wie daar wonen, werken en zorgen. Want laten we nu net allemaal op een andere manier wonen, verschillende dingen prettig vinden en verschillende financiële mogelijkheden hebben. De vraag is dus: hoe wordt de warmtevisie een WUP?