Verslag dag 1 Training betekenisvolle Relaties in de Bouw door Evamarije Smit.

“We kennen elkaar al jaren. We kunnen alles tegen elkaar zeggen. We kunnen het goed met elkaar vinden. We praten makkelijk en als me iets niet zint zeg ik het ook gewoon”.

Allemaal oprecht gemeende uitspraken van de 17 mannen en een vrouw die de training Betekenisvolle Relaties in de Bouw volgen. Het is allemaal waar. Maar de vraag is of je echt invloed hebt op elkaar, of je elkaar daadwerkelijk verstaat. Of je elkaar echt bereikt en de onderlinge relatie daardoor echt wordt versterkt zodat je samen een positief effect kunt bewerkstelligen in je werk, voor de klant van de klant.

Nee, is het korte antwoord. Op de eerste dag van de vierdaagse training waaraan managers vastgoed van woningbouwcorporaties, aannemers en leveranciers deelnemen, wordt al snel duidelijk dat iedereen zich weinig bewust is van het effect van z’n communicatiestijl op het onbewuste brein van de ander.   

Dat ligt niet aan deze mannen en (1!) vrouw. Het ligt aan de werking van ons brein, de ego-defensie mechanismen en het feit dat we ons niet of nauwelijks bewust zijn van hoe de ander ons ziet (perceptie). Als een koude douche komt hierover heen dat wij mensen slechts 98% van de tijd in contact met anderen bewust zijn van ons handelen.

Het gekke is dat je dat niet zo ervaart. Op deze ochtend van 1 februari is iedereen is wakker, stelt zich open op, is alert, van goede wil en bovendien goed gemutst. Iedereen voelt zich heel erg aanwezig, aandachtig en zich bewust van de urgentie om met elkaar in de keten meer impact te maken. Bestaat het echt dat je met deze alerte houding tegelijkertijd in je onbewuste brein “zit”? Dat je handelen volledig stuurt en bepaalt, zonder dat je er grip op hebt? Ze kunnen het nauwelijks geloven.

De mannen duiken erin, doen oefeningen, reflecteren, verbazen en verwonderen zich. Er ontstaat een gesprek tussen een woningbouwcorporatie en leverancier over de wens om vroegtijdig te worden betrokken bij de strategische visie op een complex en de verduurzaming daarvan. Los van de inhoud verloopt het gesprek exact zoals je het niet zou willen. De heren blijven elkaar bestoken met argumenten die rationeel en logisch zijn maar die bij de ander op een grote muur van weerstand stuiten. Na een kleine 10 minuten laat de trainer dit stoppen. De groep observeerde en herkenden zichzelf. De twee mannen voelden zich gefrustreerd, vermoeid en vertwijfeld. Ze hebben de beste bedoelingen met elkaar en toch konden zij elkaar niet bereiken, laat staan versterken.