Het dak van onze voetbalclub, waar 140 zonnepanelen ter waarde van € 50.000 opgelegd worden, is een burgerparticipatieproject van zo’n 50 mensen. Ik heb eigenlijk nog geen gewone burger gezien, alle 50 zijn professionals. Ons project is een participatie van de lokale gemeenschap. Onze energiecoöperatie bestaat uit een onbetaald bestuur en een handvol leden. Daarnaast participeren het bestuur van de voetbalclub, de lokale gemeenteambtenaren van sport, milieu en juridische zaken, onze lokale bestuurder, het gemeentelijk investeringsfonds en de gemeentelijke afdeling energie en de RvO, de Rijksdienst voor Ondernemers.

Dit project met ons lokale voetbalclubje telt ruim duizend uur participatie van al deze mooie mensen. Voor 140 panelen!

De vraag die opkomt: hoe gaat dit verder? De enthousiaste initiatiefnemers van de energiecoöperatie begonnen twee jaar geleden een actie om de voetbalclub van panelen te voorzien. Nog geen businesscase, maar gewoon: we gaan het regelen, linksom of rechtsom. De weg was lang en moeizaam. Maar er is een businesscase gekomen, zelfs voor deze voetbalclub. Door inkoopkracht van de gemeente betaalt de club heel weinig voor stroom en dat maakt het een zeer magere businesscase. Zelfs met alleen maar vrijwilligers, een lening van de overheid tegen 1,99% en een gift van de SDE.

Als de SDE-aanvraag wordt goedgekeurd gaat het project door en krijgen de leden tussen de 2% en de 5% per jaar op hun lening van € 250 aan de coöperatie. Omdat we een grotere druk op de SDE verwachtten door de uiteengevallen postcoderoos, hebben we met het bestuur overwogen toch maar voor de vijfde fase van de SDE te kiezen. Dit maakte het businessmodel echter te krap. Dus toch maar voor de zesde fase, een spannende gok. Zo dun is ons businessmodel. De kans bestaat nu nog steeds dat alles voor niets is geweest.

Hoe zorgen we dat onze coöperatie haar doel bereikt, onze Metropoolregio op eigen energie? Als wederverkoper van energie krijgen we een behoorlijk bedrag per contract per jaar. Als we daar mensen van kunnen betalen, dan kunnen we veel meer projecten ontwikkelen dan de eerste vijf die we in 2015 met vrijwillige bestuur met moeite aankonden. We vinden het businessmodel daarvoor. Punt.

Wij vinden dat de overheid deze research naar een model kan betalen en met ons de vraag naar cleantech te creëren. Mede-ontwikkelaar te zijn van een smart grid, wat de overheid miljarden euro’s aan infrastructuur scheelt? De bestaande partijen zijn niet gewend om ons ‘burgers’ als een researchpartij te zien. Jaarlijks gaan er miljoenen aan researchsubsidies naar bedrijven als Philips of Shell die al wel een businessmodel hebben. Als Philips of Shell research doen naar een nieuw product krijgen ze miljoenen euro’s steun. De 500 lokale initiatieven die eveneens research doen naar nieuwe producten kunnen voorlopig nog fluiten naar steun in de rug.

Dit onder het mom van de burgerparticipatie die zo goed loopt. Nogmaals, ik heb nog geen burger ook maar één uur zien maken voor ons eigen voetbalclubje.

En laten we samen het nieuwe businessmodel ontwikkelen waar we met zijn allen een heerlijke boterham van kunnen eten. En deze R&D-kosten, ook wel procesgelden genoemd, mogen best deels betaald worden aan de lokale ‘burgers’. Want wij vinden de komende vijftien jaar het wiel uit met elkaar.