“Anton Philips vond het heel belangrijk dat zijn mensen gezond leefden en goed woonden. Mensen stonden altijd voorop bij mijn grootvader”, zo zei mevrouw Hintzen. “Als je goed bent voor de mensen, zijn ze goed voor het bedrijf. Hij bouwde Philipsdorp om arbeiders vanuit alle windstreken goed onderdak te bieden.” In de lijn van haar grootvader deed zij een oproep aan de bewoners om de terugkeer naar de woningen vooral ook te zien als een kans op een nieuwe start. “Denk eens na over de kleine irritaties tussen jou en je huisgenoten, of tussen jou en je buren. Neem jezelf voor om enkele dingen anders te doen of om er anders mee om te gaan. Meer vrede in de wereld begint bij de kleine dingen die jij zelf anders doet”, klonk haar boodschap.

Prachtig vind ik het hoe deze wijze, oude vrouw zo kernachtig benoemde waarom ik ooit in de volkshuisvesting terecht ben gekomen. Sterker nog, waarom ik vooral het vak van renoveren zo leuk vind. Het gaat om mensen, dus het is mensenwerk. Je ontwikkelt een nieuwe toekomst met respect voor wat er was en wat er is. Ik ben trots dat ik bij een corporatie werk die een aantal jaren terug besloot de wens van de bewoners te respecteren en deze woningen niet te slopen, maar te renoveren op een hoog niveau en tegen hoge kosten. De planvorming verloopt in nauwe betrokkenheid met de bewoners, mensen maken gebruik van wisselwoningen. De woningen worden gemoderniseerd naar de eisen van nu, maar daarbij worden allerlei historische details behouden en teruggebracht.

Bij de heropening zag ik mensen die trots zijn op de fysieke vernieuwing van hun wijk. En met een beetje goede wil, zal de door mevrouw Hintzen toegewenste persoonlijke vernieuwing bijdragen aan nog eens 100 jaar goed wonen in Philipsdorp.

Adjunct directeur en manager vastgoed, Woonbedrijf