Terugkijkend op meer dan dertig jaar praktijkervaring moet ik constateren dat van alle congressen die ik heb bezocht, er door mij in een latere fase nooit meer een congresmap is geraadpleegd om terug te blikken. Het zijn vluchtige, voorbijgaande momenten, die vooral gestuurd worden door de waan van de dag of de hype van het moment. In geen enkele industriële sector worden er zo veel studiedagen en bijeenkomsten georganiseerd als die van de bouw.

Het lijkt erop dat we met elkaar proberen om op democratische wijze de vernieuwingsweg te vinden. En eenieder weet dat het gemiddelde goed is voor de status quo, maar geen richting geeft aan de innovatie die gekenmerkt wordt door trial and error. Ook nu de bouwsector in een diepe crisis zit, pogen we met bijeenkomsten en aandacht voor één onderwerp – of het nu om energie, onderhoud of kostenbeheersing gaat – zicht te krijgen op een nieuwe toekomst.

Het wordt tijd dat we met elkaar investeren in een nieuw aanbod. Niet op het niveau van één project, maar voor de markt, waarbij het gebruik en alléén het gebruik de leidraad wordt. Dit is niet mogelijk door voortdurend gelegenheidscoalities te sluiten. Er zijn nieuwe, langdurige samenwerkingen nodig van de ketenpartners, die tezamen zorgdragen voor een passend assortiment.

De komende jaren moeten dus in het teken staan van ‘samen ondernemen’, of ‘samen werken’. Daar heb je ondernemers voor nodig die oog hebben voor de gebruiker, de langere termijn centraal stellen, maatschappelijk ondernemen als een vanzelfsprekendheid beschouwen en die bereid zijn het nodige te investeren in onderzoek en ontwikkeling. Misschien wordt het dan toch nog wat, met de (woning)bouwsector en de benodigde kwaliteitsaanpassingen.

Hoofdredacteur renda en directeur BouwhulpGroep