Ik verdiepte me in de oorsprong van het gebied en was verkocht. Heel bewust, met oog voor elke menselijke maat, wens en besef van tijdelijkheid, is deze plek gecreëerd. Als dat kan, bedacht ik me, als het lukt van zo’n beroerde plek doelbewust zoiets moois te maken, dan moet het ook mogelijk zijn iets moois te maken van onze nu nog zo weinig aantrekkelijke naoorlogse woonwijken. En ik besloot te solliciteren op de vacature voor hoogleraar Sustainable Housing Transformation. De rest is geschiedenis.

En nu ben ik hier weer, in Vancouver. Weer volledig gebiologeerd. En weer een ervaring rijker. Want vandaag bezocht ik UBC, the University of British Columbia, met een gebouw waarin alles op het gebied van duurzaamheid samenkomt. Een gebouw waar elke campus in Nederland alleen maar van kan dromen. Met inspirerende hoogleraren die de prachtigste dingen voor elkaar krijgen. Met een kantine waar de limonade ter plekke van bloembladeren wordt gemaakt en al het plastic serviesgoed biologisch afbreekbaar is. Ik ben hier nu omdat ik het afgelopen jaar op vele manieren met de combinatie Canada en duurzaambouwenambities in aanraking ben gekomen. Canadezen houden van Nederland, willen heel graag samenwerken, en velen van hen, ook ondernemers, lijken dezelfde dromen te hebben als velen in Nederland. Ik ben hier om mee te helpen the Canadian Dutch Sustainable Building Network van de grond te krijgen. Zowel de Canadese als de Nederlandse ambassade ondersteunen dit initiatief omdat zij beiden van duurzaam bouwen een belangrijk thema voor het bedrijfsleven hebben gemaakt.

Bedrijven, de ambassades, en zowel business universiteiten als architectuuropleidingen, moeten dit netwerk gaan dragen. Het doel is elkaar te versterken op het gebied van kennis en business kansen. De eerste sessie in Nederland met het Nederlandse bedrijfsleven was een groot succes. Deze week hebben we een sessie met Canadese bedrijven. Als ook dat oplevert wat we hopen, pakken we door en moet het netwerk in het najaar officieel van start gaan. Onder andere vanwege de ecologische voetafdruk zal het op en neer reizen beperkt blijven. Een groot deel van de samenwerking zal virtueel plaatsvinden. Maar ook dat kan inspirerend zijn.

Vandaag hebben we besloten een studentenproject in Vancouver op het gebied van bestaande woningbouw gelijk op te laten lopen met een studentenproject op dat gebied in Rotterdam. Ook dat is nog een idee wat uitgewerkt moet worden, maar ik kan me bijna niet voorstellen dat het niet lukt. Zo veel leuke mensen, zo veel ambitieuze plannen; hier moet iets moois uitkomen.

Hoogleraar Sustainable Building & Development op Nyenrode Business Universiteit en praktijkhoogleraar Sustainable Housing Transformation aan de TU Delft