Daarbij weegt een iPhone ongeveer 140 gram en een bandrecorder een kilo of 5. Als je al de banden voor 3000 uren muziek erbij optelt is de hoeveelheid materiaal die nodig is voor die hoeveelheid muziek nog veel meer. Ondertussen bevat die iPhone ook nog een telefoon, wekker, foto- en filmcamera, filmrolletje, rekenmachines, agenda, atlas, kompas, waterpas, scrabblebord enzovoort. In mijn jonge jaren hadden we voor al die functies bij elkaar makkelijk 14 kg materiaal in gebruik.

Als je je dat realiseert, is de ontwikkeling in die 35 jaren een ongelooflijke prestatie. Met dezelfde hoeveelheid materiaal kunnen nu 100 mensen meer luxe krijgen dan een enkele Nederlander in de jaren zeventig! Ik werd van deze gedachte eigenlijk best optimistisch. Waarom zou de trend van minder materiaal met een hogere prestatie zich niet voortzetten op het gebied van duurzame energieopwekking en op het gebied van isolatiematerialen?

Less is more. Dat was het leidende dogma van Mies van der Rohe tijdens mijn studie Bouwkunde in Delft. Het ging om het terugbrengen van het ontwerp naar de essentie van een gebouw; op zich een mooie gedachte, maar het heeft de wereld heel wat schrale gebouwen opgeleverd. Less is more in handen van verkeerde mensen is bovendien vaak een alibi om op een goedkope manier te bezuinigen op de kosten en kwaliteit van onze gebouwde omgeving. Wat dat betreft heeft Apple het less is more-principe een heel andere dimensie gegeven. Laten we er dus voortaan door die ogen naar kijken.

Hopelijk zijn er al heel wat nieuwe Steve Jobsen in oude garages bezig, die ervan dromen om ons straks allemaal een renovatiepakket te bieden om ons oude huis op te waarderen tot een iHouse: energieleverend, zuiverend, gezond, comfortabel en mooi.

Architect bij FARO architecten