De selectiemethode heeft Mitros overgenomen van het programma Energiesprong. Er kwamen ruim dertig inschrijvers op af. In twee ronden werd de selectie van tien teruggebracht tot drie. Deze partijen mogen zich nu in alle transparantie met elkaar meten en uiteindelijk is er één die de NOM-renovatie mag gaan maken.

Het valt me op dat ik niemand hoor mopperen of kritische vragen stellen. Ook staan de bouwbedrijven weer in de rij om voor Mitros aan de slag te mogen gaan. Waarom word ik daar nou toch niet blij van?

Slim&Snel zie ik als een methode die op kosten van de samenleving (het is subsidiegeld) en ten koste van de aanbieders met speeltjes bezig is. De ervaring leert dat bij de laatste drie zitten ten minste € 100.000 aan investeringen kost, die je niet makkelijk kunt terugverdienen en zich niet verhoudt tot de vergoeding die de laatste drie partijen krijgen. Tot nu toe is de helft van de Slim&Snel-trajecten na de keuze voor de laatste partij, (nog) niet doorgegaan.

Corporaties werken al langer aan toekomstbestendige oplossingen. Zij zoeken naar volume om de markt gelegenheid te bieden door te ontwikkelen. Waarom heeft Mitros zich niet aangesloten bij de Stroomversnelling, zoals Portaal? Of bij de ontwikkelingen die de Alliantie heeft ingezet?

Last but not least: de afnamegarantie van Mitros is uiterst beperkt. Er wordt begonnen met één portiek. Als die na een jaar goed presteert, mag de rest van de flat (48 woningen) worden afgemaakt. En dat is naar mijn mening – en naar die van velen in de markt – niet het volume waarin een marktpartij zijn voorinvestering voor innovatie kan terugverdienen.

Eigenaar Drijver Advies en Toezicht