Herinnert u zich John, de manager? Hard op de zaak maar zacht op de persoon. John is altijd druk, knuffelt zijn mensen en is bereid tot alles. John straalt succes uit. Maar om 16.00 uur zit John er helemaal doorheen. “Nu even niet!”, brult John dan. Op dat moment is succes even niet meer zijn keuze.

De John uit dit voorbeeld representeert een manager, beleidspersoon of bestuurder die denkt in spreadsheets en zweert bij the power of point. Hij (of zij) draagt een cultuur waarin verandering doel in zichzelf is geworden. Waarin het werkresultaat niet in functie staat van de menselijke maat, maar vooral abstracties dient.

Natuurlijk, managers zijn nodig. Zij organiseren, coördineren, inspireren en zien de betekenis van het grotere geheel. Heel belangrijk. Maar als het, concreet, om onderwijs gaat dan wel graag in dienst van menselijk talent, waarin vakkennis met vakkunde versmelt en de ontplooiing realiteitswaarde heeft.

Per toeval nam ik recent kennis van de vernieuwde kwalificatiestructuur in het vmbo. De denkkracht die bleek te zijn besteed aan nieuwe benamingen, was al zorgelijk. Ernstiger werd het bij de inhoudelijke kant van vmbo-opleiding Bouwen, Wonen en Interieur. Het kan toch kwalijk een verrijking worden genoemd als een uitstromend metselaarsleerling straks geen profielen meer kan stellen?

‘Programmatisch is het namelijk zo ingeregeld’ dat stelwerk in het profieldeel (euh, module) Hout- en Meubelverbindingen voor timmerlieden valt, en niet in het profieldeel Bouwen vanaf de fundering waarop de keuzedelen (sorry, keuzevakken) voor juist metselaars volgen. De leerling-timmerman kan weliswaar de keuzedelen voor metselaar kiezen, maar mist dan wel basiskennis metselen. Op andere bouwberoepen mis ik het zicht, herstel van de omissie lijkt nabij. Maar mag ook ik brullen: nu even niet!?

Directeur vereniging Koninklijke Nederlandse Bouwkeramiek