Asbestland is in rep en roer, het voelt alsof we een nieuw tijdperk ingaan. Als het gaat om wet- en regelgeving rondom asbest is Nederland altijd het beste jongetje van de klas geweest. Even een stapje terug in de tijd. 1994. Het asbestverwijderingsbesluit gaat van kracht. Sloopbedrijven zien een nieuwe bron van inkomsten en gaan zich richten op het verwijderen (lees slopen) van asbest. De hele keten staat nog in zijn kinderschoenen en iedereen leert gaandeweg wat de beste methodes en procedures zijn. De norm wordt gevormd en na een korte tijd is er zowaar een nieuwe markt ontstaan rondom dat ene onzichtbare, geurloze, ongrijpbare maar bovenal venijnig vezeltje.
Nu begin 2017, 23 jaar later, voelt het alsof er een revolutie gaande is. De complete wetgeving met al zijn werkprocessen en normen gaat volledig op de schop. Inmiddels zijn er nieuwe bedrijven ontstaan die het verwijderen van asbest niet als bijzaak zien, maar zich echt volledig hierop richten en bewust omgaan met de risico's en dit ook vertalen in de praktijk. De oude garde verzet zich hevig tegen het nieuwe beleid. Het ging toch zo goed allemaal!
Voor mij als eigenaar van een jong en vitaal asbestsaneringsbedrijf voelt het alsof we eindelijk, met z’n allen, bewust omgaan met de risico's van asbest. Maar was het niet al een beetje overdreven en over the top? Nee! Als je ziet dat er nog steeds jaarlijks 1600 mensen sterven aan het gevolg van het inademen van asbestvezels en dat uit onderzoek van de Gezondheidsraad is gebleken dat de gezondheidsrisico’s veel ernstiger waren dan we al dachten, zeg ik nee. Als het beter kan, moet het beter. Het gaat tenslotte om een gezonde leef- en werkomgeving van de mens.
Ik wil graag met alle liefde en plezier aan iedereen vertellen wat er allemaal gaande is, maar als ik in deze column moet gaan vertellen wat er allemaal veranderd is en wat er nog gaat veranderen ben ik bang dat ik van de redactie van Renda op m’n donder ga krijgen.
Eigenlijk is het bewuster omgaan met onze gezondheid niets nieuws. Als ik tegenwoordig in de supermarkt loop, zie ik een enorm aanbod van biologische producten. Hier word ik blij van, omdat ik zie dat er bewustwording ontstaat. We merken dat we ons beter gaan voelen bij het eten van gezond en bewust voedsel. We zijn zelfs bereid hiervoor een hogere prijs te betalen.
Ik weet zeker dat de opfokboeren nu klagen, maar verandering dwingt tot creativiteit en de boer die het lef had de omschakeling te maken ziet een betere toekomst voor zijn bedrijf. De bewuste boer laat ook met trots zien waar hij mee bezig is. Tijdens inloopdagen krijgt iedereen de kans te zien waar zijn eten vandaan komt.
Ik weet dat de lezers van dit column allemaal al heel bewust zijn van de risico's van asbest en dat we het met z'n allen heel goed doen. Maar ga eens een keer een kijkje nemen in de keuken, en dan bedoel ik niet daadwerkelijk op kantoor, maar vraag het saneringsbedrijf het hemd van het lijf. Vraag hem het hoe, wat en waarom en nogmaals hoe, wat en waarom. Als hij niet alles laat zien weet je meteen met wat voor boer je te maken hebt.
Reacties