Het leverde daadwerkelijk een discussie op en over:

• creatief zijn en afwijken van de standaard-regelgeving om echte plezierige woonruimte te maken

óf

• je strikt houden aan de regelgeving en de gevels doof maken (en daarop wat variëren)

Vast staat wel dat mensen eigenlijk niet willen wonen in woningen die zogenaamde “dove gevels” hebben. En dat is niet zo vreemd, want een ‘dove gevel’ is een gevel zonder te openen delen (of maximaal incidenteel te openen delen). In gewoon Nederlands: je kunt wel naar buiten kijken, maar het raam niet open doen.

Er zijn genoeg voorbeelden in het land waar de woningen zijn opgeleverd met ‘dove gevels’, maar waar na korte tijd de bewoners de ruiten hebben vervangen door ramen, die je gewoon kunt openen. En waarom zou je ook niet als bewoner: de meeste geluidbelaste locaties zijn niet 24 uur per dag belast. Vaak zijn ze ’s nachts, buiten de spits of op zondag stil. Dan wil je gewoon je raam open kunnen doen.

Is daar dan geen mouw aan te passen? Ja, dat kan, maar het gebeurt (te) weinig.

De Wet geluidhinder laat het afwijken maar beperkt toe (tot een zekere geluidwaarde), maar de Interimwet Stad&Milieu geeft de mogelijkheid om af te wijken van die regels. Dat mag – kort samengevat - als je

• stedenbouwkundig hebt gekeken of er geen andere mogelijkheid is (bijvoorbeeld andere functie eerst etc.)
• het geluid redelijkerwijs niet verder kan worden teruggebracht (‘maatregelen aan de bron’)
• er een goede leef- woonkwaliteit ontstaat. Doe de test: als jij je er jouw lievelingstante er niet wil laten wonen is het niet goed. Een goed alternatief is: balkons, serres, loggia’s met afneembare glazen puien etc.
• er compensatie plaatsvindt voor het overschrijden van de geluidnormen (dus bijvoorbeeld een stille plek dichtbij; binnentuin of iets dergelijks)
• er een bestemmingsplanprocedure wordt gevolgd waarin de maatregels en compensatie ook in wordt vastgelegd (zowel de Interimwet Stad & Milieu als de wet ruimtelijke ordening zijn genuanceerd en eist dit vastleggen niet expliciet, maar het wel opnemen in het bestemmingsplan geeft de beste kans bij de rechter).

Waarom wordt hier dan niet meer gebruikt van gemaakt?

Dat is niet helemaal duidelijk; er zijn wel analyses, maar die verklaren de huivering in de praktijk niet. Wellicht is men er onvoldoende bekend mee of durft men het niet aan. Het is ons niet duidelijk waarom. Leer van anderen – zoals wij dat doen bij NRP - want het kan wel. En het mooie is, het genereert meerwaarde voor iedereen.

Dus niet ‘doof’ meer zijn voor goede oplossingen, maar woon-en leefklimaat als inspiratie en creatief aan de gang bij geluidbelaste locaties!

NRP Denktank wet- en regelgeving