Log in
inloggen bij Renda
Hulp bij wachtwoord
Geen account?
shop word lid
Home / Columns

Mijn liefde voor treintjes

Als jong ventje was ik altijd buiten. Hutten bouwen, vuurtjes stoken, skaten op eigen getimmerde ramps, basketballen… Ik was geen jongen die zich binnen uren kon vermaken met speelgoedtreintjes. Nee, de liefde hiervoor is pas veel later ontstaan, op 4 juni 2014 om precies te zijn. Op deze dag tekenden wij onze eerste echte ketensamenwerkingsovereenkomst. Dat was het moment dat ik weer een lichtpuntje zag in de ijstijd waarin de bouw zich bevond. Ik haal mijn echte voldoening niet uit onderhandelen, scherp inkopen, grenzen opzoeken bij leveranciers, eigen medewerkers of klanten. Uiteraard is kostenbeheersing belangrijk en vanzelfsprekendheid bij het ondernemerschap. Echter haal ik mijn plezier meer uit samen creëren, iets toevoegen aan het bestaande en het verdiepen van relaties. Gelukkig mag  ik dit de laatste jaren steeds meer ervaren.

Terug bij mijn plotselinge liefde voor treintjes. Het inrichten van het proces om project overstijgend samen te werken bij onderhoud en renovatie, zie ik als het aanleggen van een spoor. De goed afgestelde locomotief is het projectteam en in de wagons reizen de bewoners met ons mee. Het aanleggen van zo’n project overstijgende structuur moeten we niet onderschatten. Het kost tijd, energie en geeft soms frustratie. Verandering zorgt altijd voor weerstand waardoor de leidinggevende zelf het vertrouwen moeten blijven houden, dialogen stimuleren en vooral volhardend zijn op momenten dat het even moeilijk is. Wanneer het spoor er eenmaal ligt kan de trein gaan rijden. Dan wordt het pas echt leuk! Al rijdend kunnen we namelijk gaan verbeteren, de reis aangenamer maken, de verspilling eruit halen, goedkoper maken, de beleidsdoelstellingen van de corporatie in de samenwerking borgen of eventueel een extra spoor aanleggen.

Ik heb de afgelopen jaren ervaren dat project overstijgende treintjes zorgen voor rust, continuïteit, plezier, focus, verbetering, innovatie, trots en misschien wel het belangrijkste: aantoonbare besparing. Inmiddels hebben we dit bij zes corporaties gerealiseerd, waarmee we ervaren dat de relatie tussen bouwer en opdrachtgever is veranderd. Van afhankelijkheid naar wederzijdse professionele afhankelijkheid. Daarbij is de schijn van belangenverstrengeling verdwenen. Dat haalt een onbewuste spanning uit het proces en geeft de relatie lucht. We gaan opener met elkaar praten, stellen ons makkelijker kwetsbaar op en begrijpen elkaars uitdagingen steeds beter. Als je hierbij met gepassioneerde vakmensen werkt die empathisch zijn en een gezonde dosis verbeterdrive hebben, is succes verzekerd. Daarbij hebben we veel minder ‘gedoe’. Geen gezeur over meer-minderwerk of het interpreteren van bestekteksten. Natuurlijk speelt er altijd wel eens iets maar dat lossen we dan gewoon op. De focus binnen de samenwerking richt zich op continuïteit van de relatie. Het krijgen van vertrouwen geeft verantwoordelijkheid en voelt aan als een warm bad. Door de crisis kunnen we de huidige samenwerkingen nog beter op waarde inschatten omdat we weten waar we vandaan komen. Dat is iets wat ik echt koester na zo’n koude grillige ijstijd.

De trein is letterlijk een vehikel en een mooie metafoor, inmiddels goed ingeburgerd bij onze partners en opdrachtgevers. Onze treintjes van afgelopen jaren hebben bewezen dat deze aanpak naast resultaat vooral rust brengt en win-win is voor alle partners. Samen zijn we hiermee in staat om risico’s beter te beheersen en zorg te dragen voor continuïteit en kwaliteit.

Reacties

Renda ©2024. All rights reserved.