“Is het wel nodig al die vooronderzoeken? Kunnen we de aanpak van de Nieuwstraat niet gewoon herhalen?”

“Nee beste opdrachtgever, de problematiek bij dit complex is echt uniek hoor. Werkelijk een uitdagende en interessante opgave.” Ja, fijn… en daar ga je. Stedenbouwkundige argumenten, installatie technische problemen, architectonische kwaliteiten om maar niet te spreken over de constructeur die zijn wenkbrauwen al fronste bij de vraag of we het casco toch niet langer konden exploiteren. En tóch kriebelt het ergens. Sloop nieuwbouw ligt minder voor de hand ja met de prijzen van nu, maar om het nu aan te vliegen alsof we het voor de eerste keer doen is het andere uiterste.

“Opnieuw starten voelt ook lekker; een schone lei, een kraakhelder onaangeroerd wateroppervlak.”
Ik snap het wel. Het nieuwe is aantrekkelijk, bied kansen en een soort ruimte voor fantasie omdat alles nog mogelijk is. We trekken er vlug ook nog een LEAN specialist bij, scrummen ons een ongeluk en “omdenken” ons achterstevoren. En wat er dan uitkomt?!

“Zeg, Bert, lijkt dat niet heel erg op dat project uit 2011 in de Spruitjesbuurt?”
Ja, inderdaad, lekker hoor. Zijn we dan niets verder gekomen?

Nou, in principe wel. Los van het feit dat er allerlei technologische en economische ontwikkelingen zijn geweest is dit in beginsel te zien als hét bewijs dat de aanpak eigenlijk helemaal niet zo verkeerd was. Of is. Dat de toepassing van die manier van werken efficiënter en effectiever kan zijn we denk ik snel met elkaar eens.

“De kern van de werkwijze met een z.g. “menukaart” is het voortbouwen op kennis en ervaring uit het verleden door deze om te bouwen tot een herhaalbare aanpak.”
Op initiatief van Woonbedrijf zijn de Loods en de Bouwhulpgroep bij elkaar gezet om daar eens iets zinnigs van te maken. Door de opgave niet te benaderen als een “tabula rasa” maar te werken vanuit het archetype woning in de betreffende complexen (en de daarbij horende “usual suspects” problematieken) is in de basis al meer tijd vrijgekomen om een rijkheid aan te brengen in zowel aanpak als oplossingsrichtingen. Doordat we onze eerdere leerervaringen in een beknopte set “bouwstenen” hebben omgezet kan er een mix aan oplossingen worden toegepast zonder al te veel moeite te moeten steken in het ontwikkelen van nieuwe kennis of producten.

De bouwstenen (bijvoorbeeld een dak op een dusdanige manier vervangen zodat er later nog eventueel een voorzetgevel kan worden geplaatst of de b.g. vloer aan te pakken bij mutatie inc. de voorbereiding op toekomstige vloerverwarming) vormen als het ware de ingrediënten waarmee in workshops zorgvuldig een menu samengesteld kan worden. Zo’n menu is dan dus gebaseerd op algemeen bewezen technieken en oplossingen maar in de combinatie is deze als oplossing wel degelijk specifiek toegespitst op de spelende problematiek voor een complex; in onze ogen de juiste combinatie van hergebruik van generieke oplossingen met ruimte voor specifieke problematieken. Overigens is de aanpak an sich op een dusdanige wijze ingericht dat deze zich kan blijven ontwikkelen. De waarde zal zich dan ook met name in de komende keren dat we het toepassen terug betalen.