Ik vind dat hoger beroep uitermate teleurstellend omdat de urgentie tot handelen vast staat. Waarom niet gewoon accepteren, alle zeilen bijzetten om alsnog de 25% reductie te halen? Of de rechtbank zich mag en kan bemoeien met overheidsbeleid zou een aparte vraag moeten zijn, niet gekoppeld aan deze klimaatzaak. Het halen van meer reductie kan, maar niet alleen door de top-down-maatregelen die ECN en PBL in hun quickscan hebben opgesomd. Het kan door anders te organiseren, door veel meer regie op lokaal niveau te leggen. En door te sturen op lokale samenwerking met een verdienmodel voor de lokale gemeenschap: de gemeente, de bewoners en het bedrijfsleven. Lokaal kunnen namelijk verbindingen gelegd worden en resultaten worden bereikt die nationaal niet mogelijk zijn.

Vorig jaar mocht ik tijdens een bustocht over Safaripark Beekse Bergen 40 wethouders uit Brabant wat vertellen. Ik stelde ze drie vragen. Alle vingers gingen omhoog op mijn eerste vraag ‘Wie vindt CO2 reductie belangrijk?’. Beduidend minder vingers gingen omhoog bij mijn tweede vraag ‘Wie van u denkt dat we de EU doelstellingen gaan halen?’ En u raadt het al, bijna geen vingers gingen omhoog op mijn derde vraag ‘Wie van u heeft er lokaal beleid inclusief begroting dat is afgestemd op de EU doelstellingen?’ Later gaf iedereen aan wel te willen maar het tot uitvoering komen nog zeer lastig te vinden. Als je dit extrapoleert naar de rest van Nederland dan vrees ik voor de haalbaarheid van welke doelstelling dan ook. Om de grote opgave waarvoor we staan te realiseren zal iedereen mee moeten gaan doen. Huishoudens gaan een belangrijke schakel worden in het noodzakelijke flexibele energiesysteem van de toekomst. Daarom is het naar mijn mening nodig dat iedere gemeente met een brede coalitie een lokaal energieakkoord sluit. Dit biedt een wenkend perspectief voor gemeente, burgers en bedrijven inclusief een eigen verdienmodel om de tranisitie te bekostigen.

Decentraal duurzame energietechnieken en de maatregelen uit het Energieakkoord, aangevuld met een ondersteunende rol door provincies, bieden wat mij betreft een geweldige kans om decentraal energiemanagement toe te passen. Decentraal energiemanagement kun je kort omschrijven als het ombuigen van de huidige uitgaande kasstromen die nodig zijn om centraal geproduceerde energie in te kopen, naar decentraal geproduceerde energie met in de gemeenschap blijvende kasstromen. Uiteraard is decentraal opgewekte energie duurzaam, maar daarmee ook in het belang van een vitale lokale samenleving.

Veel gemeenten vragen zich momenteel af wat de opgelegde windopgave voor hun lokale gemeenschap kan betekenen. De windmolens worden nu vooral gezien vanuit de ruimtelijke taak van de gemeenten, ze hebben zich immers geconformeerd aan de doelstelling vanuit het Energieakkoord. Antwoord op vragen als ‘Hoe deze windmolens er komen? Waar de energie naar toe gaat? Wie de eigenaar is? En wat deze windmolens kunnen betekenen voor het aanjagen van de lokale energietransitie?’ zijn helaas in alle ruimtelijke commotie verloren gegaan.

Windmolens als middel, georganiseerd ten behoeve van de lokale gemeenschap, kunnen een vliegwiel betekenen voor toepassing van decentraal energiemanagement. Volledig lokaal economisch en juridisch eigendom, georganiseerd ten behoeve van de hele lokale gemeenschap biedt de garantie op een lokaal verdienmodel. Hiermee kan geïnvesteerd worden in energiebesparing en nog meer lokale productie en een betere professionele ondersteuning voor het uitvoeren van lokale energieakkoorden.