Het is geweldig om te zien dat bewonerscommunicatie een eigen plek in het onderhoudsproces heeft verworven en hoeveel mensen hier met ziel en zaligheid bij betrokken zijn. In de praktijk zien we dagelijks dat dit resultaat oplevert. Goed geïnformeerde bewoners die tijdig weten wat hen te wachten staat en met aandacht van een vertrouwd gezicht door het onderhoud geloodst worden. Veel minder telefoontjes bij de opdrachtgever. En minder oponthoud en meer focus bij de technische collega’s in de uitvoering. We zijn klaar voor een volgende stap en daarvoor wil ik graag de deur open zetten.

Toen ik de voorzet deed om nu door te pakken, en dit essentiële onderdeel van ons mooie vak verder te professionaliseren, zakte de temperatuur in de zaal op verschillende plekken van enthousiast naar gereserveerd. Alsof dit een oneerbaar voorstel is en ik geen oog heb voor het werk dat we samen in bewonerscommunicatie steken. Het tegendeel is waar. Maar tegelijkertijd constateer ik wel dat er nog veel ruimte is voor verbetering.

In veel onderhoudsscenario’s wordt nog weinig tot geen ruimte (lees: budget) gereserveerd voor bewonerscommunicatie, terwijl dit in de basis van het project net zo onmisbaar is als een steiger en bouwplaatsinrichting. Terwijl we samen, opdrachtgever en aannemer, prima in staat zijn om een passende aanpak en budget per project vast te stellen.

Professionaliseren betekent voor mij dat we de passende aanpak voor projecten omzetten naar een omkaderd proces. Zodat we niet steeds het wiel uit hoeven te vinden en het eerst eens moeten worden over de rolverdeling, huisstijl, inzet van beide partijen en dergelijke. Binnen de samenwerkingsafspraken nemen we ook communicatie mee als vast onderdeel. Met vaste en kaders die voor iedereen helder en werkbaar zijn en voldoende ruimte voor maatwerk per project. Zodat we het beschikbare budget maximaal kunnen benutten voor persoonlijk contact met de bewoners. Professionaliseren betekent dus minder tijd en energie besteden aan randzaken en meer tijd voor de bewoners!