De directe aanwezigheid van voorzieningen op het platteland van Noord-Groningen is geen voorwaarde voor de leefbaarheid aldaar. De bereikbaarheid van de dorpen en aanwezigheid van een hechte gemeenschap zijn dat echter wel. Dit is de hoofdconclusie uit het onderzoek ‘Leven in de leegte. Leefbaarheid in Noord-Groningen anno 2010', uitgevoerd door het Groningse onderzoeksbureau CAB. De vraag in het onderzoek is of het verdwijnen van voorzieningen het voortbestaan van kleine dorpen en de leefbaarheid in gevaar zou brengen. Dit blijkt niet het geval te zijn.
Het onderzoek is een vervolg op Bedreigd Bestaan, een ruim vijftig jaar geleden gehouden onderzoek. Drijfveer voor het onderzoek destijds was de angst voor de leegloop van Noord-Groningen. Dit gebied staat tegenwoordig samen met Oost-Groningen te boek als krimpgebied; reden voor de onderzoekers om het nu opnieuw tegen het licht te houden.
Het onderzoek, dat werd uitgevoerd onder ruim 1.600 bewoners in Noord-Groningen, laat zien dat bewoners in de kleine dorpen relatief gelukkig en tevreden zijn met hun woonomgeving. De onderzoekers maakten een analyse van de factoren die hieraan ten grondslag liggen en of het voor alle bewoners geldt, of dat er groepen zijn voor wie het gebied beter of juist minder goed leefbaar is.
Het blijkt dat fysieke factoren als voorzieningen anno nu niet van invloed zijn op leefbaarheid. Sociale factoren zijn dat echter wel. Hiermee worden de contacten in de buurt bedoeld, een hechte gemeenschap in de woonplaats en het ondernemen van activiteiten in de omgeving zoals vrijwilligerswerk, lidmaatschap van een vereniging, actief zijn in de gemeentepolitiek en het ontmoeten van mensen in losse verbanden.
Bron: KEI
Reacties