“Gebiedsontwikkelingsplannen zijn er niet voor marktpartijen”, volgens een medewerker van bouwbedrijf Heijmans. De mogelijkheid van ontwikkelingsgebieden is een deel van de wet, een experiment om ruimtelijke projecten te verwezenlijken waar zij eerst nog werden beperkt door strenge eisen, vooral milieunormen.

Door de Crisis- en herstelwet (Chw) is het onder meer mogelijk om tijdelijk af te wijken van milieunormen. Als een vervuilend bedrijf in de tussentijd verhuist, is dat bijvoorbeeld een manier om de norm binnen de tijd te halen. Toch moet dit wel binnen maximaal tien jaar gebeuren.

Wat als je niet binnen tien jaar voldoet aan de milieunormen? De bouwer van Heijmans geeft aan heel grote twijfels te hebben om dit risico te lopen. "Wij vrezen claims. Als je honderden huizen gaat bouwen, wil je weten waar je aan toe bent." “Natuurlijk, je loopt risico’s”, erkent directeur Hans Beekman van het projectbureau Stadshavens Rotterdam, één van de ontwikkelingsgebieden. “Maar wij verwachten dat dit onderdeel na verloop van tijd wordt aangepast.”

Beekman zegt dat het Rotterdam waarschijnlijk niet gaat lukken binnen tien jaar aan de eisen te voldoen in het uitgestrekte, industriële gebied. Maar hij lijkt zich geen zorgen te maken, net als directeur-generaal Chris Kuijpers van het ministerie van Infrastructuur en Milieu. “Je kunt niet bouwen zonder risico’s. Juist de markt is dit toch gewend?”

Er zijn ook gemeenteambtenaren die de tien jaar tijd om te voldoen aan de normen als een probleem zien. Anderen zien de tien jaar eerder als richtlijn dan als norm. Maar de gestelde tien jaar is wel degelijk een harde grens voor het voldoen aan de eisen, stelt Monique Arnolds, projectleider implementatie Crisis- en herstelwet. “Wij hebben geprobeerd een instrument te ontwikkelen om dit in te vullen, maar het blijft inderdaad nog de vraag wat de Raad van State hiervan denkt.” 

Volgens directeur Beekman was de ontwikkeling van de stadshavens in Rotterdam niet mogelijk zonder Crisis- en herstelwet. Beekman hoopt dat “de geest van de wet wordt vastgehouden”. Die geest is: samenwerking, duurzaamheid en snelheid. Volgens wethouder ruimtelijke ordening Jaap Kuin uit Assen is het goed met de wet een stok achter de deur te hebben om met alle partijen aan tafel te gaan, en dat in een vroeger stadium dan voorheen.

In het voorjaar van 2012 moet de wet een permanente status krijgen.

Bron: gemeente.nu