Wat ik volledig mis in het publieke debat is de noodzaak om de uitstoot van

broeikasgassen af te bouwen met de boodschap erbij hoe snel dat moet gebeuren.  Het energieakkoord op hoofdlijnen schuift de duurzame energiedoelstelling van 16 procent op naar 2022 of 2024. Als ik afga op de publicaties van het IPCC, het IEA en meer recentelijk de Erasmus Universiteit en de universiteit van Cambridge dan bekruipt me het gevoel dat er fors in de marge gerommeld wordt in plaats van echt aan de slag te gaan. Die onderzoeken stellen namelijk dat het opwarmen van de Noordpool een wereldwijde economische tijdbom is. Volgens het IEA moet voor 2050 de uitstoot met 50 procent gereduceerd zijn ten opzichte van 1990 willen we de temperatuurstijging tot 2 graden beperkt houden. Dat gaan we met dit akkoord nooit halen, toch?

16 procent duurzame energie wil immers nog helemaal niet zeggen 16 procent minder CO2-uitstoot. Windmolens, zonnepanelen en biomassabijstook vallen binnen het ETS systeem (CO2-rechten). Besparing van CO2-uitstoot aan de voorkant geeft de, aan het ETS-systeem, deelnemende bedrijven meer CO2-rechten om aan de achterkant kolen of gas te blijven stoken. Helaas weet vrijwel niemand in Nederland dit.

Als de noodzaak tot CO2-reductie zo hoog is als de geleerden van het IPCC, het IEA, en de Erasmus-universiteit ons aangeven, waarom wordt er dan geen adequate actie ondernomen? Waarom staan de milieuorganisaties niet massaal op de barricades in plaats van dat ze ‘verguld’ zijn met het resultaat van hun onderhandelingen? Waarom springen niet alle politieke partijen die duurzame energie belangrijk vinden er bovenop? Waarom gaan de fossiele energiebedrijven akkoord met deze hoofdlijnen terwijl ze winstgevende productie-eenheden (kolen) moeten sluiten of was dit makkelijk omdat ze toch al afgeschreven waren? Waarom gaat VNO-NCW akkoord en zwijgt de pers?

Dit akkoord op hoofdlijnen doet niemand echt pijn. Het is een mooi polderresultaat. Een compromis tussen alle partijen, chapeau! Alhoewel ik een enorm respect heb voor de inzet van het SER-team kan ik niet anders dan opmerken dat als de geleerden gelijk hebben over de noodzaak tot reductie van emissies, de Nederlandse polder binnen een tot twee generaties gewoon onder water staat. Maar ik kan er natuurlijk ook helemaal naast zitten.

12 augustus schaart de Britse premier Cameron zich vierkant achter schaliegas. Zijn woorden waren:  “If we don’t back this technology, we will miss a massive opportunity to help families with their bills and make our country more competitive. Without it, we could lose ground in the tough global race.” Engeland heeft net als veel landen te kampen met een slechte economie. Door schaliegas te winnen kunnen we de rekeningen weer betalen, is het nieuwe kortetermijnmotto van Cameron. De economische tijdbom waarvoor de Erasmus-universiteit met haar Britse partner Cambridge waarschuwt is kennelijk niet bij Cameron doorgekomen.

Bij de winning van schaliegas gaat ministens 10 procent van al het gas verloren. Het ontsnapt in de lucht, en daarmee is schaliegaswinning, los van de milieueffecten in de bodem, een economische broeikastijdbom van jewelste. Methaan is ten opzichte van CO2 een factor 22 schadelijker. Het smelten van de Noordpool en de daar liggende permafrost (eeuwig bevroren grond) zal dan ook wel gezien worden als een enorme potentiele methaangasvoorraad om onze rekeningen te betalen.

Nu de vertegenwoordigers van het volk in politieke, werkgevers-, werknemers- , consumenten- en milieuorganisaties zich achter een energieakkoord in hoofdlijnen scharen, kan ik als onderdeel van het volk alleen maar concluderen dat het dus wel los zal lopen met de noodzaak tot reductie van broeikasgasemissies. Zij hebben er immers voor doorgeleerd en weten zich omringd door deskundigen, of zit ik er helemaal naast?