Op ‘open vragen’ van de woningcorporatie is het aan marktpartijen om met slimme, betaalbare en duurzame oplossingen te komen. Daartoe hebben marktpartijen die deze vragen kunnen beantwoorden mogelijk grotere kennisstappen gezet dan de opdrachtgevers. Vaak zijn ze adviserende en uitvoerende partij ineen.

Zij willen en moeten de concurrentie een paar stappen voor blijven. Helaas blijven ze vaak ook de woningcorporaties een paar stappen voor. Professionele opdrachtnemers hebben professionele opdrachtgevers nodig, en vice versa. Woningcorporaties hebben technische kennis nodig om de voors en tegens van keuzes te bespreken met de markt. De laatste jaren is toch wel veel van die kennis weggevloeid. Te veel, lijkt het soms. En, dit hangt hier deels mee samen, energiebesparing en in mindere mate verlaging van de CO2-uitstoot is bij woningcorporaties sterk leidend in het verduurzamen, terwijl duurzaamheid zo veel meer is.

Ik wil dit illustreren met de ontwikkeling van GPR Onderhoud. Met dit instrument kunnen de milieueffecten van onderhoudsscenario’s in beeld worden gebracht en kunnen dus verstandige keuzen worden gemaakt om woningen duurzaam te beheren. Optimalisatie van onderhoudsscenario’s leidt tot minder milieueffecten en CO2-besparing.

Veel bedrijven kunnen en willen werken met dit instrument, echter de meeste corporaties vragen er niet naar.  Moeten de bedrijven het er dan maar bij laten zitten? Ik denk van niet. Een professionele opdrachtnemer is pas echt maatschappelijk verantwoord bezig in een proactieve duurzame rol. Liefst in samenwerking met toeleveranciers van bouwproducten, en in nauwe samenwerking met de opdrachtgever. Woningcorporaties en marktpartijen kunnen veel van elkaar leren om de woningvoorraad te verduurzamen.