Het idee achter de roos was eigenlijk best goed. Braakliggende terreinen zouden er weer een bestemming door kunnen krijgen. Hetzelfde gold voor de daken van grote hallen en schuren. Het zou een aanvullende regeling zijn en het zou een stimuleringsregeling worden. Aldus minister Kamp. In de eerste voorstellen was er sprake van toepassing binnen de gemeentegrens en een vergoeding van 9 cent. Deelnemers zouden een vrije opt-in én opt-out krijgen en de energiebedrijven hoefden geen rol van betekenis te spelen. Er leek zowaar iets moois te ontstaan!
Er bleek alleen gerekend buiten de directe belangen van de belangrijkste duurzaamheidspartners. Hun subsidiestroom stond opeens onder druk doordat alle problemen opeens decentraal opgelost zouden kunnen worden. Die druk werd ze teveel en een vuil spel aan de SER-tafel volgde. Nog voordat de roos kon bloeien, werd deze alweer gesnoeid, hard gesnoeid. Tot welk een onuitvoerbaar drama de roos is verworden, weten we inmiddels allemaal. Nog veel schadelijker dan het uitblijven van welk resultaat dan ook, is echter de precedentwerking die van de regeling uitgaat. Met de roos is de deur wagenwijd open gezet naar de introductie van duurzaamheidsbelasting. Volgens de minister is het een korting, maar we weten allemaal over welke sigaar uit eigen doos hij het heeft.
En daarmee laat de minister eigenlijk meteen zijn ware gezicht zien. Met de introductie van deze regeling wil hij eigenlijk gaan snoeien in het hele landschap van de lokale duurzame energie. Volgens minister Kamp van EZ is salderen is veel te duur, omdat het te hard drukt op de 4,2 miljard euro aan inkomsten uit energiebelasting.
Mijn antwoord daarop is: Salderen is rendabel in de hoogste schijf van de energiebelasting. De exacte cijfers zijn niet bekent, maar een schatting leert ons het volgende:
Verder beweert de minister dat teveel lokaal opgewekte energie op het net zorgt voor netinstabiliteit. Mijn antwoord: Dit kan inderdaad een probleem zijn. De vraag is natuurlijk wanneer dit een probleem kan zijn. Het antwoord op die vraag luidt: als er meer dan 14% zonne-energie in de mix ontstaat. Op dit moment is dat nog geen 0,5%. Dat betekent dat we meer dan genoeg tijd hebben om dit probleem vroegtijdig tegen te gaan met onderzoek naar en de ontwikkeling van smart grids. Daarnaast is het juist de roos die problemen oplevert voor de netstabiliteit! Mochten er al installaties komen als gevolg van de regeling, dan staan die op afstand waardoor powermatching helemaal niet mogelijk is.
Volgens de minister hebben we door alle veranderingen de slimme meter hard nodig. Mijn antwoord: De slimme meter is een sluwe meter! Het is inmiddels wel duidelijk dat de minister richting de introductie van duurzaamheidsbelasting op zelf opgewekte energie manoeuvreert. Om deze plannen uit te kunnen voeren heeft hij de slimme meter nodig. Het gevolg? Mensen proberen straks hun zelf opgewekte energie achter de meter te houden door accu’s te installeren. Bij het idee van een Nederland vol loodaccu’s huilt mijn duurzaamheidshart.
De minister heeft onlangs toegezegd dat hij verbeteringen aan gaat brengen aan de roos. Mijn advies? Laten we voor de verandering eens echt luisteren naar de VN, dat bij monde van Christine Lins stelt:
“Om duurzame energie voor iedereen te garanderen, moet het huidige denken veranderen. Het in stand houden van een lappendeken van beleid en actie zal niet voldoende zijn. Om het transitieproces te steunen, moeten technologische ontwikkelingen, financieringsmodellen en stabiel en voorspelbaar beleid systematisch gekoppeld worden, dwars door de publieke en private sector heen."
Snoeien die roos.
Reacties