Die kracht noem ik coöperatieve solidariteit. Daarmee bedoel ik dat mensen met kapitaal meedoen aan een onderneming en daar een gezond rendement op hun investering krijgen. Het rendement is echter niet exclusief voor die mensen. Anderen zonder kapitaal kunnen ook gebruik maken van de goedkopere producten van deze onderneming. Deze producten zijn goedkoper, omdat het rendement op de investering niet het maximale rendement is. Het is dus geen gift van de mensen met kapitaal zoals vroeger solidariteit in ontwikkelingshulp werd geïnterpreteerd. Het is een goede balans tussen rendement op investeringen en het delen van de voordelen van de onderneming met de minder kapitaalkrachtige burgers.

Arnold Abbema, de geestelijk vader van de Windvogel, heeft deze coöperatieve solidariteit al 23 jaar geleden in de structuur vastgelegd. Hij voorzag dat de structuur zo simpel en gelijk mogelijk moest zijn, zodat iedereen, rijk of arm mee kan doen. Elk lid heeft één stem, onafhankelijk van zijn of haar investering. Iedereen die lid is wordt evenredig eigenaar van de coöperatie. Dat betekent dat de eigendommen bij verkoop evenredig over de leden worden verdeeld. Hetzelfde geldt voor het afnemen van onze windstroom. Niet je investering bepaalt hoeveel kWh je mag gebruiken, maar je lidmaatschap. Dat betekent dat iedereen die voor € 50,- lid wordt, recht heeft op 3500 kWh. De mensen met geld investeren in de molens, maar toch kan iedereen meedoen en er gebruik van maken. Dat is in mijn ogen niet alleen een goed model voor een energiecoöperatie, maar ook een oplossing voor een betere maatschappij.

Met de nieuwe regeling voor energiecoöperaties wordt deze coöperatieve solidariteit genegeerd. Daar is de hoeveelheid stroom die je mag afnemen met een belastingkorting afhankelijk van je investering. Dat wil zeggen dat enkel de mensen die kunnen investeren meedoen aan de nieuw op te richten coöperaties. Erger nog: degenen die niet meedoen betalen een opslag op hun energierekening om de korting van de kapitaalkrachtige burgers te betalen. De armen betalen voor de korting van rijken. Dat is niet de weg die we willen en moeten inslaan om tot een rechtvaardigere en eerlijke maatschappij te komen. De weg die we moeten volgen is die van de coöperatieve solidariteit.

Daarom een verzoek aan de beginnende lokale coöperaties die dit lezen. Zorg dat je die coöperatieve solidariteit inbouwt in je organisatie. Zorg dat iedereen mee kan doen en profiteren. Het moet niet zo zijn dat door een belastingregel van de overheid de kern van de coöperatieve gedachte wordt aangetast en dat de energiecoöperaties in de toekomst bijdragen aan een groter worden van de scheiding tussen mensen met kapitaal en mensen zonder kapitaal.