Opgewekt en terugdenkend aan de Amstel Gold Race, waarin Van der Poel op miraculeuze wijze wint, loop ik van mijn slaapkamer door de gang naar de deur tot aan mijn woonkamer. Direct bij het openen van de deur komt er door de vele ramen een hoop licht en warmte naar binnen. Het is een perfecte dag om lekker op het balkon te ontbijten. De thermostaat staat uit, maar geeft aan dat het binnen al 23 graden is.
Ai… op mijn eettafel staat het chocolade paashaasje dat mijn moeder mij heeft gegeven, nadat zij mij veel plezier wenste voor de 1e paasdag in Valkenburg. Snel pak ik het haasje op, voel dat hij al aardig zacht is en plaats hem direct in de koelkast.
Ik spring onder een verfrissende douche en kleed mijzelf aan in een witte korte broek met een (Renson)blauw t-shirt. Op mijn slippers gewapend met mijn ontbijt plaats ik mij in het zonnetje. Op mijn bord een boterham met aardbeien, een boterham met kipfilet en een cracker met kaas, naast mijn bord een kop koffie en natuurlijk een hard gekookt eitje, het is immers Pasen.
Heerlijk die zon in m’n gezicht en terwijl ik mijn ontbijtje eet, sluit ik mijn ogen en denk ik terug aan Corsica. Wat een fijn eiland was dat, daar wil ik zeker nog een keer terug. Corsica heeft alles; aan de westkust rotsen en de stad Ajaccio waar Napoleon is geboren en aan de oostkust kilometers zandstrand. In het midden bergen met ijsmeren en loslopende koeien, geiten, ezels en natuurlijk de zwarte varkens, die zich minder snel laten ontdekken.
In de bergen wordt het naarmate je hoger komt het steeds kouder, gelukkig waren wij hierop voorbereid, de meegenomen jas was zeker geen overbodige luxe. Tijdens de afdaling ging de jas juist steeds weer een stukje verder open. Het was een behoorlijke klim geweest en ook tijdens de afdaling moest je goed kijken waar je je voeten plaatste. Heerlijk die frisse lucht die je afkoelt tijdens flinke inspanning.
Anderzijds kan het eiland ook echt snikheet worden, dan zit er niet anders op dan verkoeling te zoeken bij de zee of het zwembad. Ik herinner mij nog goed dat wij naar een strandje wilden lopen in de punt van de westkust nabij Ajaccio. Het was gewoonweg té heet om te de tocht af te maken, ik werd echt gek van de hitte. Hier valt gewoonweg niet op te kleden. Dus: plan overboord en een pad gezocht dat ons direct bij de zee bracht, eindelijk verkoeling.
De thermostaat in de woonkamer, die nog steeds uitstaat, geeft inmiddels 25 graden aan en het is nog geen 12.00 uur. Dat belooft wat aankomende zomer!
Ja, ook ik zal mijn appartement moeten beschermen tegen oververhitting en net als in Corsica op zoek moeten naar verkoeling.
Reacties