En dat kan: technisch, financieel èn sociaal. De techniek van zonnepanelen op daken, windmolens op bedrijventerreinen of biogascentrales op boerenerven werkt. Huishoudens kunnen bijvoorbeeld met een investering van ongeveer 5000 euro tien zonnepanelen kopen en een windaandeel of een aandeel in een biogascentrale nemen.  En, op de plekken waar het kan, kleven er geen sociale bezwaren aan windmolens, zonnepanelen of biogasinstallaties.

In de praktijk loopt het nog niet zo’n vaart. De voordeur is namelijk dicht. De advocaten Bosman en Muller van Loyens&Loeff verwoordden het in het weekblad Fiscaal Recht zo: “Een aanpassing van de energiebelastingwetgeving, dan wel een andere uitleg van de huidige wetgeving, moet de bestaande knelpunten voor de realisatie van collectieve duurzame energieopwekking kunnen wegnemen". Als land- of dakloze (als je geen eigen dak of bedrijventerrein hebt) kun je geen elektriciteit opwekken. Ja, het mag wel, maar je krijgt een ‘boete’ van dertien eurocent per kWh aan energiebelasting. Dat is niet echt stimulerend beleid. Inventieve mensen verzinnen echter nieuwe wegen binnen deze ‘strafwetgeving’. Het Holland Financial Centre noemt deze nieuwe manieren ‘achterdeurwegen’ naar energietransitie. Ja, want wat doe je als na kloppen, duwen, roepen, schreeuwen en beuken de voordeur potdicht blijft?

De overheid onderzoekt namelijk al jaren of deze voordeur open kan, of de energiebelasting en btw-regels hervormd kunnen worden. Onderzoek na onderzoek verdwijnt echter in de la. Kamervragen, een Green Deal- aanbieding ter grootte van een halve kerncentrale, de overheid geeft geen sjoege. Op naar de achterdeur dus! Herman de Stroomverdeler, Mirjam, de Directe Lijn en Bedrijf zoekt Buur zijn voorbeelden van deze 'achterdeurmethodes':

• Herman zorgt dat zonnestroom opgewekt op een gezamenlijk dak, eerlijk verdeeld wordt over de meters van de paneeleigenaren. Door met een stroomverdeler en software een pakketje van 100 kWh te bezorgen bij een energiegebruiker en dan over te schakelen naar de volgende meter.
• De Mirjam is nòg meer lowtech. De stroom van het dak wordt aan een bewoner op de bovenste verdieping geleverd. Die verdeelt de opbrengst over haar mede paneeleigenaren door middel van een kasboekje.
• De Directe Lijn is een verlengsnoer van het gebouw met zonnepanelen naar het andere gebouw met bewoners. Het snoer gaat onder de grond of door de lucht van bedrijf naar appartementencomplex (of zoals in Hoonhorst, van kerk naar school). 
• Bij Bedrijf zoekt Buur financiert het bedrijf zonnepanelen en brengt de buur het dak in, zodat zij gezamenlijk energie opwekken, de Buur oogst de stroom voor beiden.

Zijn dit armoedige achterdeurtjes? Nee! Ze leveren meerwaarde. Er is een relatie tussen buren, bedrijven en vrienden! Leegstaande huurwoningen worden door de Herman-software eenvoudig afgesloten van de panelen. En de zonnepanelen leveren eerlijke stroom. Graag wil ik u tenslotte ‘Tante Pauline’ voorstellen, familie van de financiële Tante Agaathregeling. Mijn neefjes en nichtjes kunnen zich verheugen op deze regeling. Als ze het ouderlijk huis verlaten wek ik gedurende vijf jaar stroom voor ze op, voor- of achterom. Zo krijgen geld- en dakloze jongeren stroom cadeau. Daarna gebruik ik de panelen voor de benodigde elektriciteit tijdens mijn pensioen. Open al die voor- en achterdeuren! En Amsterdam Zuid op duurzame energie in 2020!