Dat brengt mij terug naar het jaar 1987. De VN-commissie Brundtland definieerde duurzame ontwikkeling als volgt: ontwikkeling die aansluit op de behoefte van het heden zonder het vermogen van de toekomstige generaties om in hun eigen behoeften te voorzien in gevaar te brengen. Die scholieren hebben dus als geen ander het recht om op te komen voor het klimaat. Zij zijn niet de enigen die constateren dat het te langzaam gaat. Urgenda heeft haar gelijk gekregen in de rechtbank, maar leidt dat nu tot actie? Diederik Samson is voorzitter van de sectortafel Gebouwde Omgeving, waar organisaties en bedrijven met elkaar praten over het klimaatakkoord. Hij adviseert de overheid om niet tegenover, maar mét Urgenda aan tafel te gaan en samen te werken naar een oplossing. De kracht zit in intersectorale en multidisciplinaire samenwerkingen. Maar het klimaatakkoord heeft voor velen niet de benodigde ambitie om de doelstellingen waar te maken. Daarom ook de stakende scholieren. De Stichting NRP heeft een taskforce in het leven geroepen om richting te zoeken in het versnellen van de verduurzamingsopgave en brengt hierover een manifest naar buiten. Hoogleraar Duurzaam Ondernemen aan de Radboud Universiteit Jan Jonker rekent voor dat we als we in het huidige tempo doorgaan we niet in 2050 de woningvoorraad hebben verduurzaamd maar in 2350. Eefje Stutvoet promoveerde aan TU Delft met haar onderzoek naar condities om NOM te versnellen. Velen zijn ermee bezig.

En wat doen wij als Renda? We zijn natuurlijk een hele kleine druppel op een verschrikkelijk grote gloeiende plaat. Wij ontsluiten wat we te weten komen, zowel door bijeenkomsten, een denktank, als door artikelen online en in dit magazine. Waar het ons, net als die scholieren, om gaat, is om andere mensen mee en in beweging te krijgen. Niet te overtuigen vanaf een kansel of vanuit technische betweterigheid. We oriënteren ons zo breed mogelijk, in en buiten het vakgebied. We belichten de invalshoeken van verschillende stakeholders bij de opgaven van verduurzaming en circulariteit. Niet alleen corporaties en uitvoerende bedrijven, maar ook de wereld van installatie adviseurs en gemeenten. We zoeken inspiratie bij Anke Siegers die in haar boek ‘De nieuwe route’ de lessen deelt vanuit de zorg. Zij schrijft: ‘ook een ezel blijft stilstaan op het moment dat er aan hem wordt getrokken en geduwd. Wanneer hij er zelf voor kiest en het zelf nodig vindt gaat hij lopen’. Het gaat om samen met elkaar bouwen aan eigenaarschap, tevens een belangrijk fundament onder social return projecten. Dit is van belang in het kader van wat nu in de politiek veelvuldig wordt gebruikt, het woord ‘inclusiviteit’. Het kan aan mij liggen, maar ik kan er niet veel mee. Ik sta daar overigens niet alleen in blijkt wel uit een zoektocht op het internet. Er is zelfs een Nederlandse Inclusiviteitsmonitor, maar die geeft ook aan dat het vooral gaat om diversiteit in de samenleving en in organisaties. Waarom we dan het woord inclusiviteit blijven gebruiken blijft voor mij nog altijd een raadsel. De enige persoon die naar mijn mening goed onder woorden brengt waar het om gaat en waar aan moeten werken, is Justien Marseille van The Future Institute. ‘Het gaat om gerespecteerde ongelijkheid’. Misschien als we ons hier beter van bewust zijn, kunnen we ook anders kijken naar het verduurzamingsvraagstuk.

En blijkbaar doen we het als Renda toch een beetje goed. We waren tenslotte, als een van vier partijen - genomineerd voor de LOF-prijs voor vakinformatie 2019. We zijn het niet geworden maar zijn trots dat de waardering er in de markt wel is. Wat ik nog een beetje mis? Meer poëzie. Kom maar op met die gedichten. Want waar het journaal tekortschiet, is het woord aan de poëzie (Vuong). Hier mijn bijdrage voor die scholieren op het Malieveld.

Rond als de wijnvlek van eergisteren op het vuile tafelblad 
Spelen koude druppels zonlicht op het koude tegelpad
En de rimpels in de vijver en het vangnet van een spin
Zijn allemaal maar cirkels zonder einde of begin
En de tijd verslijt dagen met de wijzers van de klok
Die de uren maar vermalen heel geruisloos zonder schok
Toch zullen we samen op zoek moeten naar een medicijn
Zodat er ook in de toekomst voor ons een leefbare aarde zal zijn

(vrij naar Cirkels, Herman van Veen)