En ik moet bekennen, ik herken het gevoel in toenemende mate. Ter illustratie; In 1989 werkte ik mee aan een boekje over tien jaar energiebesparing in de woningbouw in Nederland en ik zie geregeld wat daarin wordt beschreven nu weer met veel enthousiasme als iets nieuws gebracht worden. Dus wat verzucht ik nu geregeld? “Daar gaan we weer! Waarom is het toch zo moeilijk kennis en ervaring die er al lang is, goed te benutten?”

De laatste tijd heb ik dat vaker dan daarvoor. Met meerdere redenen. De meest recente en droevigste reden is het overlijden van één van de medeauteurs van dat betreffende boekje; Ernest Israëls van BOOM. Hij ontwikkelde originele oplossingen voor veel voorkomende problemen op het gebied van duurzaamheid in de bouw en met zijn overlijden is niet alleen een bijzonder mens maar ook veel kennis verdwenen. Hoeveel mensen zullen zich opnieuw over de problemen buigen waarover hij dat deed en opnieuw, misschien eveneens originele oplossingen verzinnen zonder terug te grijpen op die van hem?

Ik zie het op kleine schaal ook veel gebeuren nu we steeds vaker de Realitygame Energiebesparing Bestaande Woningbouw spelen. In deze game leven professionals zich gedurende twee uur in in een realistische opgave en proberen daarbij eensgezind tot een aanpak te komen. Ze doen dit nadat ze een lezing hebben gevolgd over de meest voorkomende valkuilen (en hoe die te voorkomen) en hebben gedurende het spel een stapel factsheets met praktische informatie die ze kunnen gebruiken bij de  hand. En wat zie je keer op keer gebeuren? Met veel enthousiasme wordt in de net daarvoor beschreven valkuilen getrapt en de kennis die voor het grijpen ligt wordt niet benut. Net de echte wereld.

En dan heb ik het alleen nog maar over kennis die in de bouwpraktijk is ontwikkeld. Hoeveel kennis van daarbuiten laten we niet liggen? Met betrekking tot al die valkuilen, waarvan we een aantal tijdens de Realitygame bespreken en die we binnen het kennsiplatform HomeMates ‘de derde succesfactor’ noemen, zijn door sociologen, gedragseconomen en bedrijfskundigen hele boeken vol geschreven. Er is praktische kennis te over om ze tijdig te herkennen en voorkomen. Vanuit Nyenrode en de TUDelft, met ECN en ondersteund door BAM, werk ik nu mee aan een onderzoek waarin we ook die kennis proberen te ontsluiten voor de sector. ‘De derde succesfactor ontrafeld’ heet dat onderzoek en het is fascinerend te ontdekken welke kennis er allemaal al is en hoe toepasbaar deze is voor de renovatiesector!

Maar de grootste uitdaging binnen dit onderzoek komt nog. Hoe brengen we die kennis de sector in? Hoe verleiden we professionals deze ook echt toe te passen? Kortom; Hoe vermijden we de zoveelste heruitvinding van dat roemruchte wiel? Mijn collega’s en ik staan open voor suggesties.