Een rondje langs het werkveld geeft een wisselend beeld als het gaat om de definitie 'goede mensen'. We horen dat parate vakkennis belangrijk is, maar ook samenwerking en communicatie, flexibiliteit, klantgerichtheid en creativiteit. Voor de hoger opgeleiden komt daar nog bij: leiding geven, begroten en het managen van processen. Dat zijn nogal wat eisen die gesteld worden aan de bouwvakkers en ingenieurs van de toekomst. Kan dat eigenlijk wel en hoe moet het onderwijs hierop inspelen? 

Er moet gezocht worden naar een gemeenschappelijke deler en een juiste balans, die nooit voor iedereen ideaal is. Deze zoektocht is een proces dat niet nu start en over een paar jaar klaar is. Het is een continue proces waarbij het werkveld en het onderwijs samenwerken aan een leerprogramma wat steeds aangepast kan worden als dat nodig is en rekening houdt met elkaars mogelijk- en onmogelijkheden.

Uitdaging

Dat is een behoorlijke uitdaging want ook de jongere van tegenwoordig heeft zo zijn eisen als het gaat om een interessante opleiding met toekomstperspectief in een sector waar hij de ruimte krijgt om zich te ontwikkelen en te ontplooien. En aan dat laatste ontbreekt het nog wel eens. Regelmatig kom ik jongeren tegen die na een aantal jaren gedesillusioneerd de sector verlaten. Of erger nog, die na hun (afstudeer) stage er al helemaal klaar mee zijn.  

Al hun frisse nieuwe ideeën krijgen geen enkele kans en worden per direct de kop ingedrukt door de gevestigde orde. Met als gevolg dat ze vertrekken naar bedrijven (vaak buiten de sector) die wel begrijpen hoe je jongeren aan je bedrijf bindt en dat dit meer is dan alleen een goed salaris. Dat ze de mogelijkheid moeten krijgen om zich te ontwikkelen, dat ze fouten mogen maken, dat er ruimte is voor nieuwe ideeën en dat ze serieus genomen worden.

Dus kom op sector, tijden veranderen en niets blijft hetzelfde. Goede mensen komen niet vanzelf aanwaaien, daar moet je wel wat voor willen doen.