Maar er is ook gebrek aan water, er is droogte. En voor schaliegas en -olie is juist veel water nodig. We spraken over de keuze waar de Republikeinse staat Texas voor staat. Om een beeld te schetsen, volgt hier een uitspraak van iemand die ik hier ontmoette: "Obama? Die moet in het vizier van mijn geweer staan en gevuld worden met lood."De keuze die gemaakt moet worden door de mensen in deze verder zeer gastvrije en trotse staat is: geven we ons geld nu uit aan rampen opruimen of aan het voorkomen van verdere rampen door het beperken van CO2-uitstoot door over te gaan op schone energie. Met andere woorden: doen we de kraan dicht of blijven we dweilen?

Op 10 mei passeerde de wereld de grens van 400 CO2-moleculen per miljoen moleculen. Verzekeraars en vooral herverzekeraars weten wat dit betekent. De International Business Times meldde dat de kosten van natuurrampen zijn verdriedubbeld in de laatste 30 jaar. Door het broeikaseffect stijgt de temperatuur. Dit veroorzaakt storingen in de lucht, waardoor we meer stormen en overstromingen hebben.

Texas kan kiezen: investeren in windmolens, zonnepanelen, zonneboilers, koeling uit de aarde en schone energie voorrang geven op het net. Of blijven ze de puinhopen van natuurrampen opruimen? Ik weet wel wat ze hier kiezen. Alles wat met duurzame energie te maken heeft, is verdacht. De burgemeester van Sweetwater, die erg voor windenergie is, wordt uitgescholden voor moslim socialist. Maar niet kiezen is ook kiezen.

Trouwens, in Nederland staan we voor dezelfde keuzes. Ons land is niet veel anders dan Texas. Ook wij steken liever ons kop in het zand en we houden van dijken bouwen en dweilen.