Al geruime tijd gaan we er vanuit dat persoonlijke aandacht dé sleutel tot succes is. Naast het versturen van brieven en brochures, informeren en enthousiasmeren we bewoners via bewonersavonden, de warme opname, keukentafelgesprekken, etc. Maar worden alle bewoners hier blij van? Of passen we op elke bewoner gewoon exact hetzelfde proces toe? Een veelgehoorde uitspraak van bewoners is “moest ik hiervoor vrij nemen van mijn werk?” Tegelijkertijd hebben we te maken met bewoners die als een berg op zien tegen de renovatie en juist wat extra aandacht kunnen gebruiken. De wil om klaar te staan voor deze mensen is er meestal wel, maar financieel gezien is de ruimte er niet omdat we deze extra uren simpelweg niet betaald krijgen. En daarom geloven wij niet dat persoonlijke aandacht an sich de sleutel tot succes is, maar wél de juiste verdeling van aandacht tussen alle betrokken bewoners.

Om de juiste verdeling van aandacht te kunnen maken, zul je eerst in kaart moeten brengen met welke bewoners je te maken hebt. Natuurlijk werk je met een communicatieplan dat je voor elk project opnieuw gebruikt, maar hierin kun je rekening houden met de wensen van specifieke groepen bewoners. Denk aan communicatie per post of mail, het inschakelen van een tolk of buurtbewoner die dezelfde taal spreekt, geschreven communicatie vertalen met Google Translate, wel of geen keukentafelgesprek, een extra keukentafelgesprek, het inschakelen van een contactpersoon die een kopie krijgt van alle communicatie, zodat de bewoner iemand heeft om op terug te vallen en ga zo maar door. Dit klinkt tijdrovend en onoverzichtelijk. En dat is nou precies waar een digitale tool bij kan ondersteunen. Regelmatig hoor ik dat men digitaliseren eng vindt want bewonerscommunicatie moet vooral persoonlijk zijn. En daar ben ik het helemaal mee eens. Maar ik geloof ook heilig dat een digitale tool je juist helpt om rekening te houden met de voorkeuren van bewoners én je tijd bespaart, zodat je meer uren overhoudt voor persoonlijk contact.

Op de Dag van de Bewoner presenteerden wij ons idee voor een sociaal stoplicht waarmee je heel gemakkelijk rekening houdt met de wensen en behoeften van bewoners. Maar ook op andere vlakken zijn wij volop in ontwikkeling, bijvoorbeeld wat betreft de inzet van Google Translate. Want waarom zou je het hele keukentafelgesprek besteden aan het met handen en voeten duidelijk maken van praktische zaken, zoals wat de bewoner allemaal moet regelen voordat de werkzaamheden starten, terwijl je dit met één druk op de knop kunt vertalen. Taal technisch zal de boodschap niet altijd perfect zijn, maar de techniek is ver genoeg om het begrijpelijk over te brengen. Dan kun jij de rest van je tijd besteden aan het wegnemen van de zorgen die de bewoner heeft. Denk aan het regelen van een slaapplek voor de bewoner die nachtdiensten werkt of aan het regelen van opvang voor de kinderen in het gezin die nog een middagdutje doen.