Het boven tafel halen van het sociale kapitaal in de buurt, dat lukte! Wat een rijkdom aan mensen bleek er te zijn. De initiatiefnemers waren: een grootinkoper van energie voor zorginstellingen en woningcorporaties, een netwerker, een communicatiespecialist met affiniteit voor duurzame energie en een milieuambtenaar met een rijk netwerk. En er waren nog veel meer duurzame buren, zoals  een allround energieadviseur, een zonnepaneleninkoper, een onderhoudsspecialist voor vastgoedbeheerders, een verkeersplanoloog en een duurzame energiejournalist.

Het plan maken, dat lukte. Het werd eerst besproken met één van Nederlands grootste visionairen op het gebied van duurzame energie, Ad van Wijk. De hoogleraar had bovendien al ervaring met het oprichten van een eigen lokaal energie-initiatief in Houten, genaamd ADEM. Het ruwe plan voor het Olympisch Energiebedrijf werd eerst omgezet in een prachtige folder. Pas later werd een ondernemingsplan met visie onder leiding van Anne Stijkel aangescherpt. De missie van het Olympisch Energiebedrijf is ‘onze metropool op lokale duurzame energie’. Om te beginnen thuis, met de buren, dan hun buren en vooral samenwerken met velen die ook met hetzelfde bezig zijn. Wellicht is het de verkeerde volgorde, eerst de folder dan de ziel?

De organisatie kende een aantal issues. Ten eerste is er de naam Olympisch Energiebedrijf. Of dat mag van het Internationaal Olympisch Comité (IOC), zal blijken. Vervolgens de vraag: de statuten zelf opstellen of overnemen van een ander? En: gaan voor een coöperatie met uitgesloten of beperkte aansprakelijkheid? Waarom zouden we niet aansprakelijk willen zijn? Als wij het niet zijn, wie is het dan wel? Een volgend issue: Wie zijn de leden, klanten en partners? In onze buurt wonen en werken de hierboven beschreven zelfstandige, eigenwijze en sterke persoonlijkheden. Krijgen we die samen in één vehikel? Of zorgen we dat er een organisatie is die met de buren en de buren van de buren praat en hun vraag doorspeelt aan de aanbieders? De vrijblijvende zwerm moet dus georganiseerd worden, waarin individuen af en toe de koers afstemmen en leden, klanten en partners één zijn, allemaal gelijken. De een koopt hout in, de ander een gezamenlijke windmolen, of zonnepanelen en zonneboilers, een biogasinstallatie. De ander organiseert een autodeelproject, weer een ander levert gewoon goedkope lokale groene stroom en gas. Voor ieder wat wils. Maar hoe organiseren we dat? Dat is de vraag!

En hoe maken we tijd? Hebben we het hier eigenlijk allemaal niet te druk voor? Het maken van afspraken verloopt moeizaam. To-do-lijstjes worden pas weken later afgevinkt. We maken ons druk om ons ‘echte’ werk. Het is moeilijk tijd te vinden voor iets wat daarbuiten lijkt te vallen. Dat is een les. De volgende kwestie: financiën. Wat is er nodig voor de opstartfase? Notariskosten, huisstijlkosten, een website en een loket, dat kost zo’n 20.000 euro. Voor de exploitatiefase begroten we in het eerste jaar 100.000 euro, in het tweede jaar 200.000 euro, in het derde jaar 400.000 euro en in het vierde jaar 800.000 euro.

Wat doen we met de campagne? Wanneer springen we op de golf? Is de tijd rijp? Moet we eerst onszelf en de buurt bevragen met een enquête? Deur aan deur gaan? Of een massale campagne opstarten? Op zoek gaan naar free publicity? Een boekje uitgeven? Of Lezingen houden? Het Olympisch Energiebedrijf begint. De lancering is op 12-12-12. Maar hoe en wat, dat blijft nog even een verrassing!