Geïnspireerd door de passievolle ecoloog Marko Sinke van Loo Plan werd er ook veel verbaasd gelachen over de enorme impact op van de wetgeving in de praktijk. Helder was Sinke over zijn insteek van de middag: we gaan de wet niet ter discussie stellen, hij is er gewoon. Aanleiding voor de wet in 2002 was een sterk afnemend aantal vogelsoorten; vooral de huismus werd bedreigd. De wet beschermt alle broedende vogels en verschillende planten. Het doel van de wet is een duurzame instandhouding van soorten. Dat betekent dat je als corporatie een ontheffing moet aanvragen als je wilt gaan renoveren of groot onderhoud wil plegen en daarbij beschermde planten of dieren worden verstoord of zelfs vernietigd. Die ontheffing wordt alleen verleend wanneer er voldoende vervangende (mitigerende) maatregelenzijn getroffen. Denk aan tijdelijke mussen- en vleermuiskasten tijdens het broedseizoen. En ook planten, zoals de beschermde soorten tong- en teenbreekvaren, die verplaatst moet worden naar een veilige plek. Beschermde diersoorten waar corporaties mee te maken hebben bij renovatie zijn de huismus, gierzwaluw, gewone- en ruige dwergvleermuis, steenmarter en steenuil.

Zoals bij elke wet kan ook deze verschillend geïnterpreteerd worden en daar schuilt de moeilijkheid, legt Sinke uit. Hij wijst erop dat hoe dan ook de corporatie als vastgoedeigenaar te allen tijde verantwoordelijk is voor de te nemen maatregelen, ook bij uitbesteding. Laten zij die na, kunnen corporaties flinke boetes opgelegd krijgen en wordt de bouw onmiddellijk stilgelegd met alle (financiële) gevolgen van dien. Hoewel elke beslissing uiteindelijk een kwestie is van het beheersen van risico’s, doe je er in elk geval goed aan de populatie beschermde diersoorten en planten in je wijk(en) goed in kaart te brengen.

De ontheffing wordt verleend na de volgende stappen: de quick scan, nader onderzoek, mitigatie - of compensatieplan en het ontheffingstraject zelf, namelijk de aanvraag. Aan de hand van vele vragen van deelnemers en de drie praktijkvoorbeelden wordt in een middag duidelijk wat je wel en niet moet doen en waar de risico’s liggen. Nog een laatste prangende vraag wordt aan Sinke voorgelegd: wie handhaaft de wet? Hoe kan je überhaupt betrapt worden? Hij zegt: “Onderschat dat alsjeblieft niet. Nederland barst van de kleine clubjes natuurliefhebbers die hier ‘hun opdracht’ van hebben gemaakt. Sommige  gaan zelfs heel bewust op zoek naar eventuele misstanden en melden dat bij het bevoegd gezag. Mijn tip is, maak eens contact met ze. Zij kunnen je helpen in plaats van dat ze je vijand worden. Maar denk ook aan meldingen van ontevreden bewoners”.

Joost Stemkens van FierDakcontrol geeft in een korte presentatie aan dat je van een nood een deugd kan maken. Deze wetgeving biedt hele mooie kansen om juist de betrokkenheid van bewoners bij hun buurt te vergroten. Dat bespaart een corporatie meteen kosten op de afdeling Wonen. Je kunt wandelingen door de buurt en omgeving organiseren en vertellen over de bijzondere en beschermde plant - en diersoorten. De link naar duurzaamheid is zo gemaakt. Jong en oud vergroten hun kennis en bewust zijn over hun eigen leefomgeving. Zo creëer je trots-zijn op de eigen buurt. Stemkens noemt het: ‘buurtgeluk’ en gaat nog een stapje verder. Haal ook de kracht uit de mensen en laat ze samen broedplaatsen zoeken en vogelkasten timmeren. Kinderen kunnen ze beschilderen. Tijdens de gezamenlijke activiteiten kan er al informatie worden gegeven over de op handen zijnde renovatie of groot onderhoudsbeurt. 

Reacties na afloop: