Het is moeilijk een keuze te maken uit alle activiteiten. Wat mij bijzonder trof, is hoe een verloren gegaan gebouw weer tot leven kan komen. Peter Wever heeft afgelopen voorjaar een boek uitgebracht over het Philips Paviljoen bij de Wereldtentoonstelling 1958 in Brussel. Hij heeft niet alleen het gebouw en de totstandkoming beschreven, maar ook de verhalen opgehaald van oude Philips-medewerkers die eraan en erin hebben gewerkt. Bij zijn zoektocht heeft hij ook verloren gewaande films gevonden.

Twee afgestudeerden uit Italië hebben ruim twee jaar gewerkt aan een verbeelding van dit gebouw in virtual reality waardoor je, met Oculus Rift-bril, nu ook zelf kunt ervaren hoe het is om door het gebouw te lopen. Mensen die er zelf bij waren in 1958 in Brussel, raakten in Eindhoven ontroerd om het nogmaals te mogen beleven. Nog even en de stichting Alice kan met behulp van 3D-printen het gebouw in het echt in Eindhoven herbouwen.

Ook heb ik genoten van de kick-off van de Nederlandse Erfgoed Manifestatie. Dit wordt een laboratorium voor cultuurhistorici, monumentenzorgers, ambachtslieden, conservatoren, vormgevers, architecten, wetenschappers, bouwers en toeleveranciers die actief bezig zijn met erfgoed. Een woord dat ik koester, erfgoed. Het wordt gebruikt om zaken te duiden die mensen waarderen, zich mee identificeren en willen bewaren voor toekomstige generaties. Het wordt door de maatschappij bepaald en gedragen. Er is dus veel meer erfgoed dan monumenten.

De les die wij tijdens de kick-off hebben geleerd, is dat we moeten durven dromen. En dat we op zoek moeten naar mensen die met ons mee willen dromen. Je kunt elkaar stimuleren om resultaten te boeken die je niet voor mogelijk hield. Peter Clausman van de School of Mavericks heeft ons dat spelenderwijs laten ervaren. Ik ga die ervaring met jullie delen tijdens de komende Renda-events.