Dat is mogelijk. Want op de energiemarkt verenigen eindgebruikers en producenten zich. Links en rechts trekken samen op en burgers, ondernemers en de overheid participeren samen in projecten. De één denkt Rome binnen driehonderd jaar te bereiken, want fossiel is nog niet op, de ander wil het binnen zeven jaar bereiken, want het kan toch al lang? Sommige doeners plannen de reis zelfs in één jaar, en gaan in één keer om!

Eén ding is duidelijk, zonder het gezamenlijke doel ‘het nieuwe Rome’ komen we er niet. En we hebben elkaar onderweg nodig. Burgers, bedrijven en overheid in Amsterdam-Zuid werken sinds een jaar samen aan ‘het nieuwe Rome'. En er komen belangrijke vragen boven. De eerste is: hoeveel energie gebruiken we eigenlijk? We hebben als burgers, ondernemers en scholen eigenlijk geen idee! Is het nu 8000 of 28000 kWh per jaar inclusief vervoer? Laten we er met een kop koffie samen induiken met de buren op het bedrijventerrein of thuis. Stel een kuub gas gelijk aan 10 kWh. Dit huiswerk kunnen we afhebben voor het regeerakkoord er ligt!

Welke energiebron levert het meeste op? Dat windenergie het meeste zoden aan de dijk zet, weten we nu wel. Combineren we aandelen in windparken met zonnepanelen op eigen dak, dan hebben we bewustzijn en stroom dichtbij. De zon kan ook voor warmte zorgen, gecombineerd met hout of aardwarmte. Het is zo eenvoudig! We oogsten samen zon, wind en hout, bijvoorbeeld in het Amsterdamse Bos van 1000 hectare.

De derde vraag is: waarom legt de overheid ons een boete op van dertien cent per kWh als we geen eigen dak hebben en dus panelen willen neerleggen op het dak van de school aan de overkant? Ook deze vraag is eenvoudig oplosbaar! Het zelfleverakkoord komt in het regeerakkoord. Dit is de kans voor een Nederlandse doorbraak naar Rome. Alle werkloze daken worden vol gelegd door werklozen! Het is een banenmachine. En bovendien is het een cashcow deze regeerperiode, door btw op arbeid en de inkomstenbelasting van al die werkenden.

En tot slot, hoe zorgen we dat de kosten van de opwekapparatuur niet voor de baten uitgaan? Zodat iedereen kan meedoen, ook de mensen zonder spaargeld. Dat kan door bijvoorbeeld esco’s in te schakelen. Maar ook kunnen energiebedrijven de apparatuur voorfinancieren, bijvoorbeeld met dezelfde huurconstructies als die ze hebben gebruikt voor gasketels.

De antwoorden op onze vragen zijn dus eenvoudig als iedereen zijn huiswerk doet! De eindgebruiker staat aan het roer. Die moet de dialoog aangaan met andere partners en samen bekijken ze wat ze voor elkaar kunnen betekenen onderweg naar Rome. Het gaat echt over participatie in een gezamenlijk project. Bedrijven, burgers en overheid gaan gedrieën als gelijkwaardige partners op reis. Zo krijgen we Amsterdam-Zuid en de rest van Nederland over op duurzame energie in 2020! Op naar Rome!