Na wat speurwerk blijkt de spreuk afkomstig van een - nota bene - Amerikaanse religieuze sekte, wiens weinig vrolijke naam ik hier maar beter onvermeld laat. Waar het misgaat is uiteraard bij de radicale, dogmatische en in dit geval ook nog eens fatale oplossing. Dogma’s, - leerstellingen die als onbetwistbaar worden beschouwd door een organisatie - kom ik helaas ook veel tegen in het discours over duurzaamheid. En dat terwijl duurzame ontwikkeling in essentie een denkkader is waarin we de balans tussen mens, milieu en meerwaarde in elke situatie opnieuw proberen te vinden. We lijken wel eens te vergeten dat juist de behoeften van de mens, hier, nu, waar en wanneer dan ook, centraal staan in die zoektocht.

Een van die behoeften is wat mij betreft het comfortabel, gezond en energiezuinig wonen met een lage milieubelasting en een hoge woonkwaliteit. En ja, we hebben in Nederland nog een grote klus te klaren om dit voor en met iedereen op een duurzame en betaalbare wijze te verwezenlijken. ‘Verandering van gewoonten’ is daarin mijns inziens de sleutel voor alle betrokkenen, van beslissers tot bouwers en van beheerders tot bewoners. Succesvolle (organisatie)veranderingen lukken overigens uit eigen ervaring alleen bij voldoende persoonlijke motivatie, die voor iedereen weer een andere vorm aanneemt. Dat betekent elkaar inspireren, samen op onderzoek uit, en de tijd nemen voor het laten ontstaan van de gezamenlijke verandering. Daar heb je geen dogma’s, maar vooral gezond verstand, wederzijds respect, geduld en doorzettingsvermogen bij nodig.

Vanochtend reed ik weer eens langs de steeg. Het pamflet is weggehaald. Wie weet hang ik er nog eens een terug met de tekst: “save the planet, change yourself!”