Elke twee weken ontmoeten we medepuzzelaars op het energieontbijt in onze broedplaats bij de RAI. En dagelijks ontmoeten mede-puzzelaars elkaar, waar we ook maar zijn. Overheidsdienaren, ondernemers, onderwijzers, leerlingen of wijzelf, we werken allemaal keihard aan onze regio op duurzame energie. Op onze eigen wijze, wetend waar de rest van de zwerm zich bevindt.

Toch is er een ding dat nog te veel puzzelaars over het hoofd zien. Strategisch puzzelen. Dat betekent: voorkomen dat het verkeerde puzzelstukje gelegd wordt, waardoor toekomstige puzzelaars in de war raken of zelfs jouw stukje er over twee jaar uit moeten slopen. In het jargon van Johan Cruijff: “Je gaat het pas zien als je het door hebt”.

Hoe zetten we ons gebouw of vervoermiddel op duurzame energie? Met een eenvoudig principe. We kijken hoeveel energie we nodig hebben. Vervolgens wekken we warmte zo lokaal mogelijk op, elektriciteit in een straal van 60 kilometer. En om ons te verplaatsen oogsten we biogas, plantaardige olie of wederom elektriciteit in een straal van 60 kilometer. Voor de periode van 15 jaar maken we een integraal plan. En dat voeren we stap voor stap uit, of zelfs in één keer.

Dat de puzzel eenvoudig is, betekent niet dat alle puzzelaars dit overzien. Ik noem geen naam. Maar een bedrijf dat in onze regio opereert, maakt echt verkeerde keuzes. En dat is een dure keuze. Want over een paar jaar gaat dit verkeerd gelegde puzzelstukje er weer uit. Dat is zeker.

De case: veertig woningeigenaren in een Vereniging van Eigenaren zijn al jaren aan het klagen over hun energielast van € 250 per maand. Dat is best veel voor een appartement van honderd vierkante meter. Ook maakt het centrale apparaat lawaai en zijn de laatste appartementen aan de ringleiding niet warm te krijgen. Het niet nader te noemen bedrijf adviseert deze VvE. Zij adverteren met het feit dat ze minimaal twee labelstappen maken bij renovaties. Een sprong in het energiegebruik dus. Ze stellen de VvE de volgende oplossing voor: voortaan verwarmen de appartementen zichzelf met individuele gasketels.

En wat is er dan mis met dit puzzelstukje? Dit bedrijf vergeet de besparing van ongeveer 50% van de energiekosten mee te nemen in het ontwerp van de nieuwe installatie. Eerst de door­zon­appar­te­men­ten allemaal voorzien van het juiste glas en ook het overblijvende smalle muurtje naast de ramen, niet meer dan anderhalve vierkante meter oppervlak in totaal, zeer goed isoleren. En dan gezamenlijk de ‘muts’ en de ‘zolen’ van het gebouw vervangen of zeer goed isoleren. Dan pas ontwerpen we de installatie. Wellicht kan de oude ketel het fluitend aan en hoeft er niets ver­van­gen te worden. Zo gaan de energielasten enorm omlaag en kunnen de tevreden bewoners op winderige, koude avonden gewoon bij het raam zitten. Ongekend in vooroorlogse woningen.

Winwin en fijn gepuzzeld!