Een miljarden kostende operatie die Nederland schoner moet maken waardoor de bodem in Groningen niet meer schokt (of minder schokt), de opwarming van de aarde moet afgeremd worden zodat plant en dier hier weer beter kunnen leven.
Tijdens mijn vakantie las ik dat het Planbureau voor de Leefomgeving alvast een rekensommetje ‘wat gaat dit kosten’ had gemaakt had. Of beter, kunnen we dit eigenlijk wel betalen? Want dat lijkt me toch wel een belangrijke vraag. Het is net als thuis, het geld moet er wel zijn. Ik heb daar eens over nagedacht, laat ik u meenemen in mijn gedachtensprongetjes.
In Frankrijk lijkt men zich niet zo veel zorgen te maken. Je ziet er nooit veel woningen in de steigers staan omdat er geïsoleerd moet worden. Hooguit een nieuw dak omdat de leien versleten zijn. Nu is het klimaat daar ook milder, maar toch. Ook zie je (in verhouding met Nederland) nog niet zoveel zonne- en windparken. Ik vind dat opvallend.
Blijkbaar is de CO2-uitstoot veel lager als bij ons. Nu heb ik al jaren een huis in Frankrijk en ben uiteraard ook aangesloten op het energienet. De laatste twintig jaar is slechts een ding veranderd: sinds kort heb ik ook een slimme meter waardoor het gele busje met de meteropnemer niet meer langs komt. Wat hetzelfde is gebleven is de rekening. Hierop staat, naast een keurige specificatie, ook de herkomst van de energie vermeld. De Fransen kennen eigenlijk maar 1 belangrijke energiebron: kernenergie. Mijn Franse stroom wordt voor 87,3% opgewekt in een kerncentrale. Een energiebron waarvoor onder het bewind van generaal De Gaulle al is gekozen. De discussie in Nederland is destijds de andere kant op gegaan: geen kernenergie, te gevaarlijk. Daardoor was er te weinig draagvlak onder de bevolking.
We zullen wel keuzes moeten maken: als we gaslozer moeten worden, moet daar een alternatief voor komen. En dat alternatief moet betaalbaar zijn. Blijkbaar kan dat met kernenergie. Mijn Franse kilowatt kost 21 eurocent.
En gevaarlijk? We kennen allemaal de voorbeelden waar het misgegaan is. Ook in Groningen gaat het mis, net als bij de staatsmijnen in Limburg. En thuis? Wordt de 40°C voortaan iedere zomer steeds vaker door uw thermometer gemeten? De eerste ervaring hiermee hebben we de laatste jaren al opgedaan.
Het is tijd om een goede risicoanalyse te maken. De tijden zijn veranderd; de techniek heeft de laatste vijftig jaar niet stilgestaan en maakt kernenergie misschien wel heel interessant. Het zou de mooie ambities van onze gemeentes realistischer kunnen maken. In de komende gemeentelijke nota’s verwacht ik deze oplossing niet aan te treffen. Daar is meer tijd, discussie en visie voor nodig. Maar toch, ik gooi hem nog niet weg. Is dit het ontbrekende stukje in onze grote milieu-puzzel?
Reacties