De uitspraak van de rechter bevestigt ons idee dat zelflevering kan en mag. Ons argument is dat er geen levering plaatsvindt. En omdat er geen levering plaatsvindt, is er ook geen energiebelasting verschuldigd. In deze redenering gaan we uit van het privaatrechtelijke leveringsbegrip. En daar was de rechtbank het mee eens.

Wat voor de energiebelasting onder levering moet worden verstaan is niet gedefinieerd. Het ligt dan ook voor de hand om terug te vallen op het leveringsbegrip in het burgerlijk recht. Daar slaat levering op de overdracht van een goed van het vermogen van de één naar het vermogen van een ander. Bij zelflevering vindt zo’n vermogensoverdracht niet plaats. Het begrip ‘zelflevering’ is wat dat betreft een wat ongelukkige term. Je kunt namelijk niet aan jezelf leveren. Zolang de stroom eigendom blijft van één en dezelfde persoon (die het voor zichzelf opwekt) vindt er privaatrechtelijk geen levering plaats. Doorgetrokken naar de energiebelasting betekent dat dat er geen belasting verschuldigd is.   

Nu is er in onze concrete casus wel sprake van betrokkenheid van een energieleverancier: Anode. Onze stelling is dat Anode niet de elektriciteit levert, maar slechts administratieve diensten, waaronder de programmaverantwoordelijkheid. Dit hebben we zo goed mogelijk proberen te verwoorden in de onderliggende contracten. Maar die bewoordingen hebben de rechtbank niet overtuigd.

Die overeenkomsten zijn belangrijk. Naar onze mening valt de levering van elektriciteit namelijk samen met de overeenkomst die met betrekking tot die levering is gesloten. En ook op dit punt blijkt de rechtbank het met ons eens te zijn. 

Op basis van de uitspraak van de rechtbank is te stellen: er vindt voor de energiebelasting geen levering plaats als de kilowatturen eigendom blijven van degene die ze opwekt en verbruikt. Dat laatste valt te lezen in de contracten die noodzakelijk zijn wegens het systeem van programmaverantwoordelijkheid. Met andere woorden: zelflevering is mogelijk als je het contractueel maar goed organiseert.

De rechtbank heeft naar onze contracten gekeken en geoordeeld dat we in dit geval het pleit niet winnen. Dat de rechtbank zo oordeelt is op zich niet zo vreemd. We hebben onze contracten aangepast vanuit een bestaande situatie. De contracten en afspraken zijn daarom wat gekunsteld en niet ideaal opgesteld.

Toch gaan we in hoger beroep, omdat we vinden dat de rechterlijke interpretatie van onze contracten niet de juiste is, of in ieder geval onvoldoende gemotiveerd. Het hoger beroep zal hopelijk bijdragen aan verdere verduidelijking hoe we zelflevering vorm moeten geven.

Tegelijkertijd willen we een volgende pilot optuigen. Ditmaal in een meer ideale setting, waardoor de zaak niet over details van de uitvoering hoeft te gaan. Maar over de kern van de zaak: moet je nu werkelijk belasting betalen wanneer je – met gebruik van het energienet – duurzaam in je eigen energiebehoefte voorziet. De recente uitspraak heeft ons allerminst ontmoedigd. We gaan dus door!